Nederland polariseert momenteel als een malle, en wat mij betreft heeft dat te maken met het feit dat we steeds meer te maken krijgen met problemen die niet probleemloos zijn op te lossen.
Klimaatverandering en de ineenstorting van biodiversiteit zijn existentiële crises die zich niet laten polderen; die vereisen radicale, grootschalige, ongemakkelijke, ontwrichtende interventies die – logischerwijs – verhitte reacties in de samenleving doen oplaaien. Zoals we nu zien gebeuren met de boeren. Met felle voorstanders en tegenstanders. Daar is op zich niks mis mee. Er is niks mis met onenigheid, zolang we elkaar’s mening maar respecteren.
In dat kader wil ik u een polarisatie-tolerantie oefening uit eigen koker geven.
Ik heb jaren geleden via sociale media een man leren kennen die in alles het absolute tegenbeeld van mij was. Ik noem hem even X. In eerste instantie zijn X en ik de discussie aangegaan. Dat was weinig succesvol. Onze dialoog werd een verhit debat waarin we beiden vurig ons gelijk wilden behalen, en het debat verschoof van inhoudelijk naar persoonlijk. Het gevolg was dat we – beiden boos – het contact verbraken.
Een paar maanden geleden ben ik X in stilte weer gaan volgen. Hij is niet veranderd. En ik ook niet. Hij wekt nog steeds dezelfde sterke reacties en emoties bij me op met zijn commentaar op de gebeurtenissen in de wereld.
En dat was een belangrijk inzicht…
Die reacties en emoties gebeuren in mij. Die reacties en emoties zijn mijn verantwoordelijkheid. En zo ben ik ze sindsdien ook gaan behandelen. In plaats van X verantwoordelijk te maken voor mijn gemoedstoestand, ben ik mijzelf daarvoor verantwoordelijk gaan maken. En daarbij ontdekte ik opeens dat X en ik eigenlijk heel veel op elkaar lijken. Hij gebruikt net als ik wetenschappelijke data om zijn standpunten kracht bij te zetten. Vaak gebruiken we zelfs dezelfde data; alleen ervaren en interpreteren we die totaal anders. X heeft me geleerd ‘dat je ook zo naar de situatie kunt kijken’. Ik respecteer zijn kijk op zaken, ook al ben ik het grondig met hem oneens. Wij zijn beiden niet veranderd.
Maar mijn relatie met X is wel veranderd.
We zijn het nu gewoon oneens met elkaar. We hebben allebei een verschillende manier om met dezelfde moeilijke realiteit om te gaan. En daar is helemaal niks mis mee.
Bron: Kees Klomp LinkedIn
Helemaal eens!
Mooi stuk!