Tot 2011 hadden we elk voorjaar een beeldenexpositie in onze tuin. Toen we ermee begonnen hadden we het idee, dat we tijdens de openingstijden gewoon in de tuin konden werken. Dat pakte anders uit. Bij goed weer kwamen op sommige middagen 300 bezoekers.
We waren er druk mee. En we vonden het fijn dat zoveel mensen konden genieten en mee-snoepen van het paradijs waarin wij wonen. Het mooiste van alles vond ik het moment waarop de beelden werden aangevoerd en neergelegd in het grasveld. Daarna kwam het moment van plaatsen van de beelden. Waar past het? Komt het mooi uit? Versterken beeld en omgeving elkaar? Het uitzoeken van de plek ging op intuïtie. Als alles stond maakte ik een rondje. Zelden verplaatste ik alsnog een beeld.
Hieraan moest ik denken toen ik vorige week de beeldentuin op Landgoed Anningahof in Zwolle bezocht. Een enorm park met 145 kunstwerken. Sommige werkelijk van giga-formaat, die hoog boven alles uitsteken. Andere staan juist deels verscholen achter een bosje, omdat het daar beter past. Er valt veel te kijken.
Zoals het gaat met kunst, vind ik niet alles mooi. Althans, niet direct mooi. Nou is mooi en kunst ook niet per se een passend koppel woorden. Kunst verwondert, maakt nieuwsgierig, ontroert, roept ergernis op, nodigt uit ook de andere kant te bekijken. Zo dwaal ik rond. Sommige beelden doen me niets, die kan ik negeren. Maar goed ook, want 145 beelden is best veel. Andere beelden intrigeren of doen me afvragen wat ik er eigenlijk van vind. Als ik het titelbordje met toelichting van de kunstenaar lees, wordt het me soms duidelijk. Een andere keer begrijp ik het nog minder. Dan kan ik de gedachtegang van de kunstenaar blijkbaar niet volgen. Wat overblijft is de beleving.
Er zijn beelden die me bijblijven. Eentje springt eruit. Op zich als beeld niet eens zo spectaculair. Ik zie twee schommels, die in de lucht stilhangen. Oh leuk, denk ik, een schommel. Ik bekijk het tekstbordje. Leest u even mee: In de tijd van COVID-19 waarin we in onze bewegingsvrijheid werden beperkt, leek de tijd stil te staan. Schoolpleinen en speeltuinen waren leeg en schommels hingen roerloos in de wind. Swing, Swung, Swung (de titel GJ) is een schommel die bevroren is tussen verleden, heden en toekomst. Toen de wereld door de uitbraken van het Coronavirus op slot ging, bleef deze schommel even hangen op het moment dat het sociale leven stil stond.
Dit vind ik nou een indrukwekkend mooie verbeelding van de pandemie die de wereld deed stilstaan.
Beeldentuin Landgoed Anningahof, Hessenweg 9, Zwolle. Open woe t/m zo van 13 – 18 uur. Entree slechts € 10,- incl. prachtige geïllustreerde catalogus met daarin alle 145 buiten- en 35 binnenbeelden.
Klik hier voor meer informatie
