Uit verontwaardiging de krant of een abonnement opzeggen hoort in het rijtje met voortdurend je leesbril kwijt zijn, ‘s nachts je bed uit moeten om te plassen en geen van de beroemdheden kennen die grossieren in Oscars, Grammy’s en Emmy’s.
Ik lees NRC al sinds 1978 (destijds nog NRC Handelsblad, formaat broadsheet en avondkrant). ‘s Ochtends graaide ik voor in de trein meestal wel een Volkskrant mee voor een gulden, maar NRC was ‘mijn’ krant – hoewel ik weinig op had met de pompeuze deftigheid van J.L. Heldring en me verkneukelde over wereldvreemde koppen als ‘Tennisser Lendl wint voor derde keer Wimbledom,’ die een dedain voor sport en andere vormen van oppervlakkig vermaak verrieden.
De laatste jaren waren NRC en ik wat van elkaar vervreemd geraakt, een sluipend proces vergelijkbaar met een werkkring waar collega’s met wie je je het meest verwant voelt een voor een verdwijnen en je je ineens omringd weet door hun vervangers, die zich vastbijten in allerhande zaken die jou minder boeien.
Het bleek niet eenvoudig de krant per email op te zeggen; het moest telefonisch, onder psychische begeleiding, waarbij nazorg werd aangeboden middels andere abonnementsvormen en natuurlijk was er de vraag hoe het zo deerlijk mis had kunnen gaan met onze relatie na al die jaren. Die aardige vrouw leek er echt mee te zitten, dus ik gaf haar een gewetensvol resumé van mijn zelfanalyse en zei toen ferm: ‘Maar zeg vooral tegen je baas dat ik het kwalijk vind dat ze Hans Ree aan de kant hebben gezet na meer dan dertig jaar. En zeg het ook maar tegen Hans Ree zelf als je de kans krijgt.’
Hans Ree verzorgde de schaakrubriek; dat die onlangs gedegradeerd werd van de zaterdag-editie naar de vrijdag was al een veeg teken en deze week verscheen de laatste. Ree zelf lichtte zijn vertrek toe op karakteristieke wijze – bescheiden, erudiet, geestig, intelligent. Relativerend ook: schaak-columnisten Gert Ligterink (VK) en Max Pam (Parool) hadden ook al de bons gekregen, dus zo bezien… Alleen Hans Böhm mocht nog door bij De Telegraaf, eens in de twee weken.
‘Ik ben verknocht aan Hans Ree, begrijp je dat?’ sprak ik gevoelvol tegen de vrouw. ‘Sommige oudgedienden zijn heilig voor mij. Youp, Frits Abrahams en Steenhuis met de scrypto…’ Ik wilde net beginnen over die ridicule zaterdagse autorubriek toen de verbinding ineens verbroken was. De formaliteiten waren nog niet afgerond, dus ik belde terug en kreeg een andere vrouw. Ook aardig, maar ze had een hooikoortsaanval en niesde en niesde en niesde onbedaarlijk en bleef na iedere nieuwe nies dwangmatig haar excuses aanbieden, wat afbreuk zou doen aan het zorgvuldig opgebouwde, emotionele pleidooi voor de onmiddellijke terugkeer van Hans Ree dat ik oorspronkelijk voor haar in petto had.
Dus ik liet het erbij. De komende tijd zal ik me behelpen met proefabonnementen. Trouw, Volkskrant, Het Financieele Dagblad. De Stentor er digitaal bij voor het streeknieuws. Maar geen ervan zal meer ‘mijn’ krant worden, zoveel staat wel vast.
Het is een goed paardenbloemenjaar (omgeving Herxen)
Website Dagklad
Mooi commentaar. Zie ook:
https://georgeknightlang.wordpress.com/2023/05/06/hoofdredactie-nrc-geeft-opvallend-gebrekkige-argumentatie-voor-het-stoppen-van-schaakrubriek-hans-ree/