Trekkers met grote aanhangers rijden af en aan, in de lucht hangt de geur van hooi en warme aarde. Op de Domineeskamp in Raalte staat het kermisterrein vol. Het is Stöppelhaene, feest van het land en van de mensen die ervan leven.
Dit verhaal is geschreven vanuit De Sallandse Eettafel waar mensen uit verschillende ‘bubbels’ samen eten om elkaar te leren kennen
In het oogstcorso loopt Farid mee. Hij kwam vier jaar geleden uit Aleppo, waar zijn huis werd verwoest. In het begin kende hij niemand. Hij sprak amper Nederlands en voelde zich vooral bekeken, als hij zijn fiets parkeerde bij de supermarkt of zijn kinderen naar school bracht. “Ze horen hier niet,” fluisterden mensen soms.
Tot hij in het voorjaar vroeg of hij mee mocht helpen bij een boer, vlak buiten Heeten. Eerst aarzelend, toen vanzelfsprekend, stond hij in de schuur bij de aardappelen en leerde hij hoe je met de trekker de ruggen weer netjes trekt. Na het werk dronk hij koffie in de kantine. Er werd gelachen, soms met handen en voeten uitgelegd. En langzaam veranderde alles: de boer werd een naam, de buren een gezicht, en Farid zelf werd iemand die je groette op straat.
Wat onbekend was, werd gewoon. En wat gewoon werd, werd waardevol. Bekend maakt bemind.
Dat verhaal is niet nieuw. Het speelt zich al eeuwen af.
In de Bijbel lezen we over Ruth, de Moabitische. Zij kwam, net als Farid, in een vreemd land terecht. Moab lag aan de andere kant van de grens en Moabieten werden gezien als vijanden van Israël. Toch ging Ruth mee met Naomi, haar schoonmoeder, naar Bethlehem. Eerst was ze een buitenstaander: iemand van een ander volk, met andere gewoonten, een vreemde in hun ogen.
Maar door haar trouw en bereidheid om hard te werken, leerden de mensen haar kennen. Ruth werd opgenomen in de gemeenschap en werd uiteindelijk zelfs de overgrootmoeder van koning David. Wat eerst vreemd en ver weg was, werd dichtbij en geliefd.
En ook nu, hier in Salland, zien we dat elke dag gebeuren. Nieuwe buren die meehelpen bij een dorpsfeest. Kinderen die elkaar op het schoolplein leren kennen, ongeacht waar hun wieg stond. Gezinnen die samen aan tafel zitten tijdens een buurtbarbecue of een gezamenlijke maaltijd in het buurthuis. Het begint klein: een groet, een praatje, een uitnodiging. En langzaam verandert afstand in nabijheid, en nabijheid in verbondenheid.
Aan het eind van de Ramadan had HierinSalland een Iftar georganiseerd in Het Annahuis. Mensen van alle gezindten schoven aan. Genoten van elkaars gerechten. En raakten met elkaar in gesprek. Leerden elkaar kennen. Bekend maakt bemind.
Op Stöppelhaene-zondag (9.30 – 10.30) staat het verhaal van Ruth centraal tijdens de oecumenische viering op het Stöppelhaeneterrein. Voorgangers Victor Bulthuis en Ronald Slaar gaan hierover in gesprek.
Het thema is ‘bekend maakt bemind’. Ze sluiten daarmee aan bij het thema van de iftar-maaltijd van afgelopen voorjaar. Want Ruth, de Moabitische, hoorde door haar achtergrond eigenlijk bij de vijanden van Israël, maar mocht er tóch bij komen, omdat liefde belangrijker is dan welke wet ook.
En dat is misschien wel de belangrijkste les, toen en nu:
als je bij elkaar komt, ontvang elkaar dan met liefde en respect.
Blijf geen onbekenden, als je elkaars buren bent.
