En dan sta je in de grote hal. Binnen is het behaaglijk warm. Als je de enorme draaideur ingaat zie je allerlei borden en routeaanduidingen. Het restaurant is onlangs vernieuwd; er zitten een paar groepjes mensen broodjes te eten. Het is een komen en gaan van mensen in het Deventer Ziekenhuis. Wij hoeven vandaag niet op bezoek en zijn geen patiënt, nee wij komen schilderijen inhangen.
Eerst vraag ik welke wand er voor mij is ingepland. Het wordt links naast de ingang vlakbij de urologie en de trap naar de kinderafdeling. Prima plek.
Met een selectie van zes werken redden we het wel. M. rolt ondertussen de grote jutelap uit en zoekt naar passende haakjes. De kunstcommissie van het ziekenhuis loopt rond met koffie en plakspul voor de prijskaartjes. Ze zijn behulpzaam, dat zit er in, denk ik bij mezelf. Lieve mensen.
Mijn textieldoek hangt nog maar net vers aan de wand of er komt een oudere mevrouw in een rolstoel op af. “We komen even van dichtbij kijken hoor, want we vinden dit zo prachtig” zegt haar begeleidster die de rolstoel duwt. “Dit is genieten”. “Wat mooi “. Ik antwoord oprecht: “wat fijn om te horen, daar doen we het voor”. Mensen die in een ziekenhuis moeten zijn, gun je een blij moment. Je weet nooit waarvoor ze er zijn. Kunst kijken kan bijdragen aan even aan iets anders denken. Het leidt af van de dagelijkse realiteit en soms harde werkelijkheid. M. en ik drinken onze koffie op en gaan even bij de collega’s kijken. Zij zijn druk in de weer met draden en gereedschap. Het duurt een uurtje en dan is iedereen klaar. M. en ik dalen af , gaan door de draaideur en rijden voldaan de parkeergarage uit. Missie geslaagd!
De expositie in het Deventer Ziekenhuis van de leden van ‘t Sal Olst-Wijhe is te zien van 30 maart t/m 27 juli
Website Proper Art
