Elke kerst leg ik een hagelwit vintage damasten servet op tafel. Zwaar van stof, licht van glans, alsof het meer herinneringen draagt dan ik ooit zal weten. In één hoek staan, met rode draad in kruisjessteek geborduurd, de letters P. L. Geen versiering, alleen twee initialen. Aandoenlijk.
(Lees verder onder foto)
Ik weet niet wie P. L. was. Misschien iemand die ook zo hield van kerst, die geloofde in rituelen en in terugkeer. Iemand die wist dat tafels steeds opnieuw worden gedekt, zelfs als mensen verdwijnen. Wat zij of hij deed in het leven is verloren gegaan, maar de hand die deze letters borduurde was geduldig, aandachtig, en nu ook nog…aanwezig.
Eén keer per jaar mag het servet weer spreken. Tussen ons eten, onze stemmen, onze muziek. Ik eer P. L. in stilte, door zijn of haar servet te gebruiken en door te erkennen dat ook dit kerstfeest niet losstaat van wat eraan voorafging. Zo zit P. L. even bij ons aan tafel. Naamloos bijna, maar niet vergeten. In stof, in draad, in herhaling. Een servet, met liefde geborduurd, in liefde gevierd,
Vredig kerstfeest allemaal!
Website Proper Art
