‘Jij bent toch duurzaam?’ Ik hoor het mijn vrouw nog zeggen… Ik weet niet meer precies wat ik aan het doen was. Of de keukenkraan iets te lang laten doorlopen terwijl ik aan het voorspoelen was of iets in het groente afvalbakje gooien, terwijl het ook in de compostbak kon.
Maar één ding moet ik toegeven, ze had gelijk. En ja inderdaad, ik wil graag duurzaam zijn. Sterker nog, dat willen we allebei.
De Taalvereniging ‘Onze Taal’ geeft een drietal betekenissen weer voor het begrip duurzaamheid: bedoeld om lang mee te gaan, relatief milieuvriendelijk en grondstofbepalend.
Hoewel ik dus graag duurzaam wil zijn, gebruik ik de term misschien wel steeds minder. Ik heb het gevoel dat er een ‘vlekje’ op is beland. Te pas en te onpas kom je de term tegenwoordig tegen. Soms lijkt het op een soort van verkooptruc.
Plak de term duurzaam er op en het is gewild en het verkoopt.
Maar goed, laat ik het bij mij zelf houden. Of beter gezegd, bij mijzelf en mijn vrouw. Want zij is misschien nog wel meer de gangmaker voor wat betreft ons duurzaam willen zijn. Met vallen en opstaan proberen wij in en om ons huis handen en voeten te geven aan het begrip duurzaamheid.
We scheiden ons afval. Als er een lamp uitdooft, komt er een nieuwe ledlamp en we eten zoveel mogelijk biologisch, hetgeen we op fietsafstand ophalen bij de bioboer. Bij dat laatste moet ik wel toegeven dat ik de pakketten vaak met de auto ophaal… Ja daar ga ik al weer, met mijn mooie voornemens. Nu is er voor dat ophalen met de auto wel een goede reden. Ik kan dan heerlijk mijn favoriete muziek voluit aanzetten, terwijl ik niemand stoor.
Dit versterkt dan weer de duurzame relatie met mijn vrouw – zie betekenis: bedoeld om lang me te gaan – en dat wil ik graag zo houden…..
Ook staat er sinds een maand of vier een compostbak bij ons in een ietwat verscholen hoekje van de tuin. Op deze manier willen we de cirkel van het bemesten en onderhouden van je eigen tuin weer wat dichterbij halen. Het leuke hieraan vind ik dat je datgene wat je geneigd bent om argeloos in de kliko te gooien nu gebruikt om weer nieuw tuinleven voort te brengen.
En als we het toch over tuinieren hebben. Ik laat mij graag inspireren door mensen als Loethe Olthuis. Zij schrijft elke zaterdag in de weekendbijlage van dagblad Trouw over allerlei zaken rondom tuinieren. En dan vooral op een natuurvriendelijke manier.
Eén waarvan het grondleven beter wordt en waarbij het aantal insecten toeneemt in plaats van afneemt.
Maar er is één boek dat mijn gedachten over duurzaamheid een enorme boost heeft gegeven. In ‘De onderwereld van de tuin’ beschrijft Romke van de Kaa hoe ingenieus het bodemleven in elkaar zit. Het heeft mijn ogen nog meer geopend over hoe bijzonder in dit geval het bodemleven functioneert.
Dat brengt mij tenslotte weer terug bij het begrip duurzaamheid. Bij ons thuis zijn nog vele stappen te zetten, maar we zijn onderweg. Kleine stappen zetten, haalbare doelen stellen en vooral in verwondering blijven raken over hoe bijzonder onze aardkloot in elkaar zit.
Dat is naar mijn idee een goede drive om steeds duurzamer te willen zijn. Dit alles, mede dankzij mijn vrouw.
