Het beeld van de poppenkast kwam bij Leo Kemper op toen de Hellendoornse VVD-fractieleider Joost ter Horst opstapte. ‘Groot en chronisch gebrek aan onderling vertrouwen’ legde hij uit en hij verliet geëmotioneerd de raad. Raadslid Reina Berends en wethouder Egbert Nijenbanning, beiden van ’team VVD’ stiefelden achter hem aan met troostende woorden.
Maar zoals Jan Klaassen dat ook doet, is het veel mooier op dat moment naar de raadsleden en wethouders te kijken die maandagavond bleven zitten. Zouden die zich diep schamen voor de ongekende Janboel die ze van het huis van de democratie aan het maken zijn? Met z’n allen verkrachten ze de zo mooie Sallands Twentse gewoonte van noaberschap: voor elkaar opkomen door dik en dun.
Net als in Raalte zijn ze in Hellendoorn zo erg voor elkaar aan het opkomen dat er maar liefst twee lokale partijen voor nodig zijn. In Raalte pleegde de kleinste van de twee een tactische coup en maakt vervolgens verkiezingsbeloftes als ‘geen windmolens’ en ‘een referendum’ niet waar. In Hellendoorn komen ze niet eens toe aan besluiten nemen: ze steken elkaar al een dolk in de rug voor ze goed en wel aan het vergaderen komen, laat staan aan besluitvorming toe komen.
De eerste coalitie na de laatste gemeenteraadsverkiezingen klapte al heel snel. Daarna is er nog nooit een nieuwe coalitie gevormd. VVD, Samen Hellendoorn, GroenLinks en CDA zouden het gaan doen. Maar het CDA stemde op de valreep toch tegen. Reden voor hun fractievoorzitter Jan Immink de pijp aan Maarten te geven. Als je je eigen partij al niet kunt vertrouwen… Vraag maar aan Pieter Omtzigt hoe de christen democraten er over denken namens Christus hier delen van de aarde te moeten besturen. “Ik wil niet langer samenwerken met bepaalde mensen in deze raad, die mij en anderen van alles hebben geflikt” zei Immink. Grote woorden. Heel grote woorden. Maar die ‘bepaalde mensen’ zitten er dus nog steeds en denken dat zij de kwaliteit hebben Hellendoorn te besturen. Jan Klaassen roept vanuit de poppenkast: “Kijk ze eens diep in de ogen en vraag je af of je ze vertrouwt.”
Ter Horst had verwacht dat zijn mederaadsleden het goed met hem voor hadden, maar dat was een misvatting. Zo gaat dat in de poppenkast van Jan Klaassen. Als je de zaal vraagt niet te zeggen dat er iemand achter je staat met een dolk, weet je wat de zaal roept!
Ter Horst is er helemaal klaar mee. Hij vindt dat de huidige generatie politici ruimte moet geven aan een nieuwe generatie. In de poppenkast van Leo Kemper is dat met gemak mogelijk. Jan Klaassen en Katrijn toveren zo nieuwe raadsleden uit het niets naar voren. We dagen Leo Kemper uit om zijn poppenkast weer gevuld te krijgen 😉
