Historie
Voor onze jaartelling was het enige nu nog bestaande geloof dat in Palestina beleden werd het Jodendom en onze jaartelling markeert het begin van het Christendom terwijl zo’n 400 jaar later de Islam daarbij kwam. Al deze geloven berusten op dezelfde God, alleen met een ander verhaal gebracht. Door de overheersende opkomst van de Romeinen 2000 jaar geleden verlieten vrijwel alle Joden Palestina en begonnen uit te zwerven over de hele wereld, vooral naar Europa en Amerika. Daar leefden ze meestal in hun eigen gemeenschappen maar ze namen wel volop aan het plaatselijke leven in die landen. Zo is onze Gouden Eeuw voor een groot deel aan Joden, Hugenoten en Vlamingen te danken die voor Filips II van Spanje met zijn inquisitie op de vlucht waren en in het toen nog onbeduidende Amsterdam neerstreken. Deze zakelijke successen zouden jaloezie opwekken en zich later tegen hen keren.
Discriminatie van Joden
Begin vorige eeuw, in economisch slechte tijden die nog eens verergerd werden door WO1, begon de weerstand tegen de vaak succesvolle Joden toe te nemen in Oost en Midden Europa. Vooral in Rusland en Polen. Toen er een besnord heerschap aan de macht kwam in Duitsland ontaardde dit in nooit eerder geziene en meeste afschuwelijke gestructureerde Jodenvervolgingen en genocide met de vreselijkste gevolgen voor de meeste Joden, die gruwelijk aan hun eind kwamen.
Palestina
In Palestina woonde altijd nog een aantal Joden, meestal vreedzaam, samen met Moslims, Christenen en Armeniërs. In met name Oost- Europa ontstond door de toenemende discriminatie in de dertiger jaren onder vooral conservatieve Joden het Zionisme: De wens voor een thuisland voor de Joden. In dezelfde tijd vond het einde van het Ottomaanse Rijk plaats, dat eeuwenlang de vrijwel hele Arabische wereld beheerst had. Deze door de Turken verlaten landen werden door de westerse mogendheden ingenomen als zogenaamde mandaatgebieden. Palestina kwam onder Brits mandaat. De opdracht van de Volkenbond (voorloper VN) voor Palestina luidde: Het scheppen van de condities van een Joods nationaal huis en ook voor de bescherming van de burgerlijke en religieuze rechten van alle inwoners van Palestina, ongeacht ras of godsdienst. Reeds voor WO2 trokken honderdduizenden Joden,meestal illegaal naar dit gebied en na de wereldoorlog steeg dat aantal sterk.
Oprichting staat Israël
In 1947 werd door de VN een speciale commissie opgericht, de UNSCOP, die enkele maanden later met een plan voor Palestina kwam. Er zouden een Arabische staat met 725.000 Arabische en 10.000 Joodse inwoners komen, een Joodse staat met 407.000 Arabische inwoners en 498.000 Joodse inwoners. Jeruzalem met 105.000 Arabische en 100.000 Joodse inwoners zou onder internationaal bestuur komen. Dit vooral omdat hier die heiligdommen van verschillende geloven zich bevinden. Op deze basis werd de staat Israël op 14 mei 1948 uitgeroepen. Er begon toen een burgeroorlog met meer dan 7- 800.000 Arabische vluchtelingen en verdrevenen. Tot op de dag van van vandaag deden zich regelmatig conflicten voor vanwege het feit dat Israël zich nooit aan de afspraken van de Verenigde Naties heeft willen houden en haar Palestijnse inwoners als tweederangs bleef behandelen en beroofde en later haar gebieden buiten de eigen grenzen uitbreidde door daar nederzettingen te bouwen. In dit kader voert het te ver alle conflicten toe te lichten. Deze zijn eenvoudig te vinden. Dat dit schandalig optreden tot vreselijk reacties van Palestijnse kant, vooral Hamas, leidt is intriest maar wel voorstelbaar omdat de erkende Palestijnse belangenbehartiger PLO geen voet aan de grond krijgt in Israël.
Schuldgevoel
Na de vreselijke gebeurtenissen voor en tijdens WO2 is het zeer goed voorstelbaar dat Israël met alles wegkomt. Duitsland heeft zich met afstand het meest misdragen, maar ook de andere bij deze oorlog betrokken landen hebben veel boter op hun hoofd omdat zij al deze schandalige praktijken vaak actief toestonden of ervan wegkeken. Nederland liet bijvoorbeeld voor 1940 alleen Joodse vluchtelingen met geld toe, anderen werden aan de grens geweigerd en teruggestuurd, de ellende tegemoet. Ook werden vanuit Nederland relatief de meeste Joden weggevoerd naar de concentratiekampen, vaak met medewerking van ambtenaren van bevolking, politie- en spoormedewerkers. Zelfs de weinige overlevenden van de verschrikkingen werden erg koud ontvangen bij terugkomst. Kregen hun eigendommen niet terug en moesten zelfs belastingen betalen over de periode dat ze in de hel waren. Dus heel begrijpelijk dat iedereen terughoudend was en is om Israël aan te spreken wanneer het zich niet houdt aan afspraken of zich misdraagt.
Onbegrijpelijk
Wat ik van een groot aantal Joodse inwoners niet kan begrijpen is hun mensonterende houding ten opzichte van hun zogenaamde tegenstanders. Slechts een paar jaar na de Holocaust blijken ook zij in staat tot de meest verschrikkelijke dingen: Ze treden bijzonder wreed en discriminerend op tegen de oorspronkelijke bewoners, maken tweederangs burgers van ze. In 1948 werden massamoorden in Palestijnse dorpen begaan volgens Duitse draaiboeken, zoals een paar jaar daarvoor vele Joden in Oost Europa werden geëxecuteerd…… Land en goederen werden van de Palestijnen afgenomen en aan immigranten ter beschikking gesteld. In 1981 roepen ze tegen alle afspraken in Jeruzalem als ondeelbare en eeuwigdurende hoofdstad uit, wat door vrijwel geen enkel land erkend wordt. In 2004 besloot de regering Sharon onder internationale druk tot terugtrekking uit de bezette Gazastrook en ontmanteling van illegale nederzettingen. Na druk uit de Joods orthodoxe hoek gebeurde er weer niets en werd zelfs een blokkade van Gaza ingevoerd met enorme gevolgen voor de inwoners. Zo langzamerhand is het schuldgevoel van de wereld over de Holocaust dus wel gecompenseerd door het schuldgevoel over de misdragingen van Israël in de regio. Geen uitzonderingspositie meer voor hen. Gewoon zich fatsoenlijk gedragen in een land waar zij zeker niet méér rechten hebben dan anderen, eigenlijk minder. Ze mogen blij zijn met hun eigen land dat uit schuldgevoel van de wereld ontstaan is, maar moeten zich stipt houden aan de voorwaarden die door de VN gesteld zijn. Zo niet, moeten er sancties genomen durven te worden door de VN en aangesloten landen. Grootste probleem hierbij is dat de VS nog altijd een grotere Joodse bevolking heeft dan Israël met veel politieke invloed, ook bij de VN.
Beschrijving in Nederlands perspectief
Het is vreselijk moeilijk om de situatie in en om Israël te begrijpen en te doorgronden. Ik wil toch proberen dit duidelijk te maken in een Nederlandse setting. In Nederland werden vanaf de zestiger jaren behoorlijke aantallen islamieten op ons eigen initiatief naar Nederland gehaald. Later kwamen hier vluchtelingen uit andere landen bij, die voor oorlogssituaties vluchtten en die wij ruimhartig als humane missie (zoals de zionisten dat in Israël noemden wanneer zij illegalen hielpen) allemaal toelaten. Omdat wij voelen medeschuld aan deze ontwikkelingen te hebben en ons daar vreselijk slecht over voelen, besluiten wij dat deze mensen hier een eigen land moeten krijgen: Groningen, Friesland en Drenthe worden samengevoegd tot Muslamia. Alle daar levende uit de klei getrokken boerenkooleters raken hun land en goederen kwijt en degenen die daar toch blijven wonen worden tweederangs burgers. De nieuwe bewoners zetten alle grenzen open om nog meer geloofsgenoten toe te laten, waardoor het wat krap wordt en besloten wordt om Overijssel en Flevoland binnen te vallen om daar nederzettingen te bouwen en land en huizen achterover te drukken. Wanneer de oorspronkelijke bewoners het hier niet mee eens zijn, worden zij economisch en fysiek van de rest van de wereld afgesneden en rotten verder rustig weg. Wanneer geïrriteerde mensen zich hiertegen gaan verzetten en daarbij soms veel te ver gaan, wordt dat honderd keer zo hard afgestraft. Eerlijk gezegd zie ik dit scenario in Nederland nooit gebeuren. Waarom kan dat in Israël dan wel en laten wij dit toe???
Gerechtigheid
Afgelopen met ons schuldgevoel voor de Joden in Israël. Een belangrijke reden om ons jarenlang min of meer te laten chanteren is niet meer van toepassing. Omdat steeds meer blijkt dat er niets geleerd is en dat het kwaad helaas in de mens zit. Dat vele Joden in Israël (maar gelukkig lang niet alle) steeds weer bewijzen dat zij ondanks hun nog maar kort geleden ondergane gruwelen net zo hardvochtig en nietsontziend kunnen optreden als de Duitsers destijds. Ondanks dat zij zichzelf als “door God gezonden volk” beschouwen hebben zij zeker niet meer rechten dan andere inwoners in een land wat de wereld hen schonk uit schuldgevoel vanwege een vreselijk verleden. Waarin zij eigenlijk immigrant zijn omdat verreweg de meeste Joden al 2 eeuwen eerder Palestina verlaten hadden.
Ontruim de bezette gebieden, laat Palestina weer economisch en maatschappelijk haar eigen onafhankelijke leven leiden en respecteer alle aangenomen moties van de Verenigde Naties, inclusief een aparte status voor Jeruzalem onder internationaal bestuur. Wellicht iets als Vaticaanstad of het Brussels Gewest in België? Dit zal ook een positief effect hebben op de situatie in de hele Arabische wereld.
Het medelijden is opgesoupeerd, tijd voor objectiviteit!
