Maar die kinderen zijn knap volhoudend. Toen ik na vijf keer bellen nog niet open deed, belden ze voor de zesde en zevende keer aan. Dus daar zit ik straks dan weer met een velletje zegels, die zo bovenop de velletjes van de tien jaar daarvoor kan. Ik verstuur immers geen brieven en kaarten. Wat móet ik met postzegels?
De laatste keer dat ik iets op de post deed waarbij ik zelf zegels moest plakken was bij de geboorte van mijn laatste dochter. Dat was begin januari zo’n dertig jaar geleden. Ik kreeg de verzonden geboortekaatjes als een boemerang terug. Ik had (goedkopere) kerstzegels gebruikt en die waren in januari niet meer geldig. De sportieve postbode bracht ze terug aan huis en legde uit dat er per enveloppe 5 cent bij geplakt moest worden.
Kinderpostzegels verkopen, wat is dat voor achterlijk gedoe? Nu al helemaal in dit postloze tijdperk. Maar ook in de tijd dat we nog wel eens iets op de post deden. Alleen die competitie al. Dat er iemand in de klas is die uitverkocht is terwijl jij ze niet kwijt kunt. Omdat je ouders dat niet kunnen betalen. Of omdat de buren niet mee doen. Zó’n nare competitie. Bah.
Toen mijn kinderen ze verkochten hadden ze zelfs de indruk dat het móest. Anders werd de meester boos, zeiden ze. Ik kocht dan dat wat ze bedelend in de buurt moesten slijten, concurrerend met buurkinderen die in precies dezelfde wijk huis aan huis gingen. Zo’n kinderklas stuift de straat op als de school uit gaat om maar haantje de voorste te zijn. Die van mij gingen gewoon naar huis waar ze per direct ‘los’ waren. En ik had altijd snel een bewijszegel op de deur van ‘hier zijn ze al geweest’.
Kinderpostzegels verkopen. Wat zijn dat voor opvoedkundige streken?
“De actie heeft ook een pedagogisch doel voor de schoolkinderen die de postzegels verkopen. Zij leren op een actieve manier over solidariteit, verantwoordelijkheid en het belang van hulp bieden aan anderen die minder kansen hebben.” Zegt de Stichting Kinderpostzegels Nederland.
Wàt? Opvoedkundig? Moet je de kinderen van vroeger nu volwassen zien zijn. We zitten met een racist opgescheept die de touwtjes in handen heeft. Omdat idioten het rechtste beleid van de afgelopen tien jaar zat waren en daarom extreem rechts stemden.
En solidair? “Ja, want de opbrengst van die zegels gaat naar projecten die kinderen helpen die in moeilijke omstandigheden verkeren, zoals kinderen in armoede, kinderen zonder veilige thuissituatie, of kinderen met traumatische ervaringen.”
Ow, ik had begrepen dat de BTW op sport en cultuur juist omhoog ging? En gezinshereniging wordt toch lastig? Of zouden onze ministers nooit kinderpostzegels verkocht hebben.
Ik tel op: kinderen vechten elkaar de straat uit om postzegels te verkopen die we niet nodig hebben om geld in te zamelen voor projecten waarop we de BTW verhogen.
Toen de verkoopweek voorbij was heb ik het gordijn in de hal weer opengedaan. Kwam de buurman langs voor het gehandicaptenfonds. Hij wist ook niet precies wat ze met de opbrengst deden. Maar ja, buren onder elkaar, dan geef je toch wat?