Voor christenen is het vastentijd. Veertig dagen voordat de Pasen begint heel goed kijken wat je eet en je aan verschillende regels houden die daarbij horen. Moslims doen dat in de ramadan. Damast vraagt zich af hoe Sallanders van allerlei komaf de vastentijd beleven.
Door Agnes Heethaar
Vasten is eigenlijk geen vast onderdeel meer in onze cultureel. Vanuit de christelijke religie zijn we het vasten verleerd. Er zijn nog wel subculturen die aan vasten doen, maar in feite hoor ik er niemand over praten. In de katholieke kerk is er volgens mij niemand meer die na carnaval veertig dagen vast. En ook de vis die op vrijdag gegeten werd in plaats van vlees, daarvan kun je ook niet echt meer zeggen dat dat vasten heet. Jammer misschien, want bij een gezonde leefstijl hoort toch ook wel dat je jaarlijks een keertje vast, je lichaam reinigt.
Vasten gaat over eten en drinken. Maar ik zie steeds vaker ook om me heen dat mensen een bepaalde periode zich iets anders ontzeggen. Een jaar geen kleding kopen. Een maand niet op social media. Is (consu)minderen het nieuwer vasten aan het worden?
De recente verhuizing van mijn dochter zette me aan het denken over consumeren en consuminderen in relatie tot vasten. Hoeveel spullen zij al in haar 28 jaren had verzameld… de hoeveelheid kruiden, potjes, mooie schalen, katoenen tasjes, planten. En wat er daar naar aanleiding van die verhuizing allemaal naar de kringloop mocht! En dat dan voor iemand die echt niet van het voortdurende kopen is!
Ik heb mijn dochter in haar opvoeding het consuminderen proberen mee te geven. Hoe anders was dat dan mijn eigen opvoeding. Niets werd er weggegooid. Want je wist nooit waarvoor het nog te gebruiken was. Mijn ouders hadden namelijk de oorlog meegemaakt. Dat ‘vooral niet weggooien’, zo bleek met de verhuizing, heb ik blijkbaar doorgegeven aan mijn dochter.
Niet aan mijn andere dochter trouwens. Die is niet zo bewaarderig. Niet meer nodig? Weg ermee!
