De Zwolse huisarts en leefstijlarts Iris de Vries liet in de Stentor optekenen dat ze voorstander is van gezonde voeding. Hapjes als een knakworst of kroket wil ze niet zien binnen de ziekenhuizen.
Door Richard Woolderink
Ziekenhuiservaringen
Gezond(er) voedsel prima. Maar het artikel bracht herinneringen boven aan mijn verblijf in het Deventer Ziekenhuis. In Zwolle waren APK- werkzaamheden aan mijn hart uitgevoerd. In Deventer mocht ik aansterken.
Anders dan in Zwolle bleek dat ik elk kopje koffie moest betalen. Geen probleem maar ik had er geen rekening mee gehouden en had dus even niet het muntgeld om een bakje te tappen.
Vanaf het wakker worden ’s morgens had ik last van een droge keel. Dus bedacht ik me als ik nu een zakje wine-gums haal dan voorkom ik dat droge gevoel in de mond.
Zo gedacht zo gedaan. In de winkel van het restaurant een zakje gekocht met daarin wine-gums. Een ander merk dan ik doorgaans kocht.
Nadat ik de eerste in mijn mond had gestopt dacht ik meteen, deze smaken nergens naar. Alsof je op een stuk rubber zat te kauwen. Een aantal ervan heb ik moet moeite en enorm veel tegenzin naar binnen gewerkt. Daarna de rest in de prullebak gekieperd.
Heftige ervaringen verwerken
Na zo’n operatie moet je al opkrabbelen en zien weer de oude te worden. Verveling is troef, dagen zijn lang, een ander bed waarin je slechts tukkies doet van een minuut of vijftien, en dan pakken ze je ook nog de lekkere smaakjes af. En je hebt geen keuze meer.
Door dat artikel in de Stentor van enkele dagen geleden kreeg ik het gevoel dat er maar een ding in de toekomst belangrijk wordt in het ziekenhuis (of meervoud). Gezondheid eerst, smaak doet er niet toe.
Kijk elke dag iets eten wat gezien je klachten echt slecht is dat moet niet. Maar als alternatief voor bakken koffie, of bekers limonade, driemaal daags een zoete wine-gum in de mond nemen is voor die paar dagen daar toch niet dodelijk?
Net zoals iemand die dagen na een operatie weer eens zin heeft in een knakworst of kroket die lekker smaakt. Dat moet toch kunnen?
Dwing mensen a.u.b. niet om uit alleen maar gezond en smaakloos te kiezen. Behalve de patiënt treft het ook het bezoek.
Na mijn reactie per e-mail belde de redactrice om die even door te nemen. Wat mijn insteek was. Gelukkig staat mijn reactie vandaag in het vervolgartikel. Gezonde voeding ja, maar dan wel met behoud van de bekende smaak(jes).
Verschillend beleid bij ziekenhuizen
Gelukkig bleek dat het St. Jansdal in Harderwijk al wel bezig is met lekkere smaakjes behouden, eten aantrekkelijk opdienen etcetera.
Daar niet bot beleid van eten wat de ziekenhuispot schaft maar keuzes waar een patiënt mee uit de voeten kan.
Maar ziekenhuizen voeren toch nog heel verschillend beleid. In Zwolle kon ik elk moment gratis koffie halen. Dat het gratis was was meegenomen, maar belangrijker was het dat je iets kon drinken als je zin had. Daar was ook een soort van eetkamer. Daar stond de hele dag brood met beleg klaar en enkele koelkasten vol met gezonde zaken zoals vla, yoghurt, vruchtendranken.
Niks wachten op de vaste ronde voor koffie of thee. En gezellig want er was altijd wel iemand waarmee je kon kletsen. Het voelde goed aan en het gemis van thuis was veel minder aanwezig.
In het Deventer ziekenhuis was die voorziening er niet. En dat maakt het gevoel dat dagen lang zijn merkbaar. Het voelt aan als kaal. Mocht ik wederom ooit opgenomen moeten worden dan zal ik mijn voorkeur voor Zwolle uitspreken.
Thuis weer volledige controle
Een goede week na mijn operatie mocht ik gelukkig weer naar huis. Het hing er nog even vanaf of het donderdag of vrijdag zou worden. Nou ben ik niet snel opstandig. Maar het verschil met thuis was te groot. Bij het eindgesprek met de twee artsen liet ik al doorschemeren dat ik van plan was ergens die donderdagmiddag naar huis te gaan… Al hadden ze vrijdag in gedachten. Ik vertelde nog dat er genoeg TCR- busjes buiten stonden waar ik dan achterin zou springen… Eindelijk naar huis. Zelf bepalen wanneer ik mijn bakje koffie pak, mijn boterham met kaas, augurken en een klets mayonaise, of een kapsalon ging halen bij Robby’s Snacks…
Maar ik mocht donderdag gelukkig huiswaarts. Al vanaf 12.00 uur. Me ophalen lukte pas na 17.00 uur. Gelukkig kon ik met TCR naar huis. Koffie gezet, boterham gemaakt, onderuit op de bank en Netflix aan…
Oost west, thuis best…
Nu maar hopen dat de beleidsmakers in de ziekenhuizen iets doen met de reacties van de patiënten… Vooral van die uit Raalte….
