In Zwitserland is tien procent van wat de mensen daar eten biologisch. Dat is een jaar tijd verdubbeld. Bio Suisse komt met die cijfers en weet te vertellen dat alleen dit jaar al 160 landbouwbedrijven omschakelden naar biologische landbouw. Inmiddels is een op de zes bedrijven biologisch.
De vraag is er, dan komt het aanbod vanzelf
Opvallend is dat Zwitsers – waar door corona buiten de deur eten ook onmogelijk werd – er voor kozen dan maar biologische producten te komen in de supermarkten. Het argument dat hier in Nederland vaak gebruikt wordt dat de consument niet bereid is biologisch – dus veel gezonder – te kopen, lijkt daarmee gelogenstraft. Sterker nog: in Zwitserland is de vraag zo groot, dat Bio Suisse nu allerlei andere manieren zoekt om aan de grote vraag te voldoen.
De Zwitsers geven wel meer goede voorbeelden. Zij bewijzen bovendien het nut ervan.
Ik maak bij het bovenstaande artikel van de gelegenheid gebruik om zo’n voorbeeld te noemen. In dit geval het referendum. Dat is in Zwitserland laagdrempelig en het noodzakelijke aantal deelnemers is laag. Bij een nieuwe wet heeft men 100 dagen de tijd om 50.000 handtekeningen te verzamelen en voor het wijzigen van de grondwet hebben burgers 1,5(!) jaar de tijd voor het verzamelen van 100.000 handtekeningen. Blijkbaar functioneert dat tot ieders tevredenheid.
Hoe komt het toch dat een meerderheid van de Nederlandse politici zo bang is voor diegenen die hen hebben gekozen? In Raalte doen ze het zelfs al in de broek als er een onschuldig burgerinitiatief wordt gestart. Onschuldig omdat ze het volledig aan hun laars kunnen lappen en dat dan ook dóen. Ik heb het zelf meegemaakt toen ik meer dan 100 handtekeningen verzamelde om de geldverslindende stortgataffaire besproken te krijgen in de gemeenteraad. Het werd weliswaar geagendeerd, maar de vragen werden niet behandeld.
Dat ze het afwijzen omdat ze de inwoners hoegenaamd zo goed laten participeren, is flauwe kul en alleen maar voor de Bühne. En het argument dat de kosten van een referendum te hoog zouden zijn is een gotspe. Een gemeentebestuur dat zelf jaren achtereen enorme bedragen over de balk heeft gegooid, zou voor dit argument bestraft moeten worden. Een actueel voorbeeld van geldverspilling was de aanstelling van een vijfde wethouder met de portefeuille “Spek en Bonen” waarmee elk jaar een bedrag van minimaal € 150.000 gemoeid is. Dit laatste blijf ik herhalen, zolang daartoe aanleiding is en dat gebeurt nog al eens!
Ook tijdens de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen zal ik hierop blijven hameren.
Het voorbeeld dat Zwitserland geeft met het hoge percentage van de bevolking dat biologische voeding eet, is prachtig. Ik hoop dat het een aansporing is voor de Nederlandse burgers.