Paniek rondhouse! Geschrokken is vrouwlief van het trapje gesprongen. “Er was ineens een hele wolk met zwarte bijen om me heen. Ze kwamen uit het vogelhuisje. Dat laatste raam mag je zelf lappen, ik doe het niet!” Klare taal op zo’n mooie donderdagmorgen. En ik wou net lekker even het veld in.
Door Sjaak Bruggeman
Eenmaal onderweg en nog nadenkend over welke bijensoort er in het nestkastje zit zie ik een torenvalk landen op een akker. De biologische boer heeft op de bedden zomerwortels gezaaid. Maar daar heeft het valkje niks mee. Het is die ene verloren aardappelplant die daar als een reus tussen dat kleine pootgoed staat. En het zit vol met rode coloradokevertjes. Maar niet lang meer. Het torenvalkmannetje plukt alle kevers een voor een uit deze plant. Goed bekeken.
Eenmaal op het veld knijp ik even in de remmen. Een hagedisje is aan de wandel en twijfelt bij mijn komst; óf doorlopen, óf gokken op zijn camouflagepakje. Hij blijft stilstaan en vertrouwt op zijn bruine jasje. Goed zo!
Kijk, een sperwer is de jonkies aan het voeren. Door m’n verrekijker zie ik de kleine bekjes happen naar het bloederige verse vlees. Het razendsnelle vrouwtje sperwer ziet me op korte afstand maar voelt zich veilig genoeg in het dichte naaldbosperceel. En dat is ook zo natuurlijk.
Via het schouwpad van de watergang loop ik terug naar de fiets. Kijk nou! Daar komen drie reeën uit het bos. Hup, alle drie over het water en daar komen ze aan, op zo’n vijftig meter parallel van de watergang, maar wel mijn kant uit. Nee toch niet, ze bedenken zich en gaan weer terug, wetering over en… ze komen toch weer het weiland op. Wat een gedoe zeg!
Wat gaan ze doen op de klaarlichte donderdagmiddag om tien voor twee? Zijn ze verjaagd? Ik krijg intussen zere knieën van het takkenstrooisel onder me. Ze twijfelen maar het lijkt wel of ze dat hele stuk willen oversteken naar het Boetelerveld. Wat houdt ze tegen? Wat is er aan de hand? Mijn lichaamsgeur misschien of het camerageklik vanachter de brandnetels? Of heel wat anders. Het blijft een raadsel, maar ze waren wel ‘kats van ’t rabbat’.
