Zo, ik heb net de week doorgezaagd. Woensdagmiddag, lekker vroeg en alle tijd om op pad te gaan voor wat vrijwilligerswerk op het Boetelerveld waar het nu één grote waterpartij is. Met een lekke laars is het vragen om natte voeten maar met een boterhamzakje om de linkervoet getrokken houd ik het wel droog.
Terwijl een steenuiltje roept vanuit het berkenbosje klapt het hekje achter me dicht en begin ik aan het lange laarzenpad. Voor de klusjes moet ik soms van de paden af en ook nu weer voorkom je niet, dat er een enkele haas of watersnip gestoord word. Kijk daar is een verhoging in het landschap en net hoog en droog genoeg boven het water uitstekend om een mierenhoop te kunnen herbergen. Onvoorstelbaar! Maar toch ben ik bang dat alle mieren direct onder het maaiveld verzopen zijn. Het grondwater is hartstikke hoog en mede door de N2000 maatregelen is afstroming niet meer mogelijk omdat greppels zijn gedempt en de laagtes in het terrein zijn ingesloten.
Kijk eens, daar gaan een stuk of vijftig graspiepers. Och het is de moeite niet, even verderop vallen ze alweer in. En kijk, dat is minder, de bui heeft me ingehaald. Zomaar ineens begint het hard te regenen en moet ik het doen met een wat smalle boomstam als schuiladres. Maar het goede nieuws is, soms is het kantje boord, dat ik nog steeds droge voeten heb!
Inmiddels banjer ik vanaf de noordzijde over het dijkje naar de zuidkant van het natuurreservaat. Hier zijn machines nog druk in de weer om de aanvullende N2000 werkzaamheden tot een goed einde te brengen. Boomstammen en verhakselde takken worden over grote stalen rijplaten afgevoerd. Kijk, en hier kun je wel fatsoenlijk lopen en terwijl kramsvogels overvliegen stap ik bijna op een jonge jeneverbes, die hier wortel heeft geschoten.
En dan een dilemma. Hier kan ik toch beter even omlopen omdat het water hier wel erg hoog staat. Dan moet ik hier maar achter langs de poel lopen en via de aangrenzende ingerasterde jonge aanplant weer terug. Oei, hier is het uitkijken! Het is hier glad bij de grote hoop keileem. De keileem word gebruikt om de bodem van de poelen af te dichten. Trekkers met dumpers hebben hier diepe sporen vol met water achtergelaten. En ho! Ik struikel en voor ik het weet val ik voorover! Met de dure camera rechts in m’n hand, breek ik de val met links. En ja, als je deze film even stopzet; daar lig ik dan in het dumperspoor, plat op de buik in het diepe water en met m’n gezicht ook nog eens in het water. Kom dan maar weer eens overeind! Automatisch gaat m’n rechterhand naar de grond en automatisch verdwijnt de dure camera daarmee ‘within a split second’ onder de waterspiegel! Snel richt ik me op en spoed me kliedernat naar de fiets. Snel huiswaarts om te drogen en de schade in kaart te brengen.
En inmiddels ben ik weer wat opgedroogd, maar m’n fotocamera heeft zijn laatste plaatjes wel gemaakt. Grrr!…