Kijk, daar zaten altijd sperwers in het lariksbosje. Hier zijn veel succesvolle legsels uitgekomen maar dat is nu verleden tijd. Roofvogels hebben het niet gemakkelijk sinds het ‘Nieuwe Natuurvirus’ door het land waait. Vele, vaak al tientallen jaren bezette territoria zijn door de kaalkap verdwenen. Beschermingsregels van horsten worden vaak aan hun laars gelapt. Toch zullen deze vogels door hun overlevingsdrang toch weer nieuwe mogelijke territoria met nestgelegenheid opzoeken. En als het helemaal niet lukt, wat dacht je dan van buizerdnesten op de grond? Ja, inderdaad, ook deze broedsels zijn al waargenomen.
Hier, op splitsing kon ik de zwarte ooievaar gisteren goed zien. Maar wat denk je, hij zit er niet meer. En dat wist ik wel, maar je moet toch een doel hebben om even op pad te gaan, en dat is gelukt. Er is met die regen weinig te beleven. Het grootbrengen van jonkies zit erop en nu is het voor veel soorten opvetten en dan volgt de vogeltrek naar het zuiden.
Nog even kijken bij de trektelpost of er nog afval achtergelaten is. Meestal valt het wel mee. Maar wat is dit nou??? Ze hebben de grondwatermeter eruit getrokken!!! Verdomme, waarom moet dat nou. Het in de grond goed verankerde meetapparaat is er met brute kracht door zeker twee personen uitgetrokken en verderop weer neergesmeten. En daar ligt nu een 60 jaar oud apparaat op de grond. Het afgebroken filter met drijver en contragewicht zit nog in de grond. Zonder de blikvanger van mijn persoonlijk in de vrije tijd opgebouwd grondwatermuseum is het verhaal over het belang van grondwater niet meer compleet. Maar gelukkig is de waterpomp nog heel.
Wat een zinloze vernieling en waarom? Is het een persoonlijke aanval op mij of gewoon stoerdoenerij? We zullen het waarschijnlijk nooit weten. Maar voor spijtoptanten, een “sorry Sjaak” kan ik wel waarderen. En een pilsje op de Stöppelhaene heb ik er dan ook wel voor over…
