Die Grauwe Klauwieren hadden we niet zo snel gezien toen we met Sjaak Bruggeman de natuur weer ingingen. Maar dat oude landhek wel. Platgereden door een trekker die de bocht niet kon halen. Iedere week wandelen we een keer mee met Sjaak. Die heeft er verstand van en dan zie je veel meer om je heen.
Door Sjaak Bruggeman
Kijk dat oude landhek ligt plat. Een grote tractor heeft een te grote draai genomen en de krakkemikkige oude eiken paal kon het niet meer hebben. Zeker deze eeuw en ook lang daarvoor heeft het geen dienst meer gedaan als toegangspoort voor koeien naar het natte hooilandje. Het meeste vee staat tegenwoordig jammer genoeg op stal.
Iets verderop doen witte kwikstaarten en spreeuwen zich tegoed aan zenuwachtig springende sprinkhanen in het bruine droge gras. De jonge buizerds daarboven in een hoge thermiekbel vinden het maar niets.
Het is lekker wandelen hier over het slingerende bospad. Stop! Uitkijken hier! Voor ik het bosperceel uitloop en weer op een open plek kom is het verplicht om eerst te stoppen. Niet alleen hier maar overal wanneer er een open plek als weiland of kaalslag zich voordoet. Eerst stoppen en voorzichtig kijken. Zeer regelmatig zit langs een bosrand wel een roofvogel of ander klein spul, maar ook net zo goed zijn er grazende reeën te zien. Altijd de moeite waard om eerst te kijken dus voordat alles op de wieken gaat.
Ook vandaag word mijn alertheid beloond. Naast de altijd aanwezige roofvogels heb ik vandaag een grazende ree om de hoek en later een paartje Grauwe Klauwieren met twee jongen gescoord! Met ongeveer 200 broedparen in Nederland is het een zeer kwetsbare soort. En dat is nou mooi! Zeker als het om het enigst bekende spannetje gaat op het landgoed. De gouden regel ‘geen lawaai maken en verplicht uitkijken’ heeft weer een unieke waarneming opgeleverd. Mooi man!
