Hier ga ik linksaf, onder de verkoelende wilde kastanjebomen door. Hé, dat scheelt wel tien graden. Hoor ‘s, die bedelende jonge buizerds daarginder. Ssst! Even heel stil zijn op de hoek van het bos. Kijk, daar zit er al eentje en bovenin die dooie boom nog een. Ze zijn nog niet veel gewend die jonge beesten maar dat leren ze vanzelf wel. En kijk daar komen met veel bombarie de ouders al boven me. Dit betekent voor de jongen; wegwezen! Door het dak van het bos zien de oudervogels een mens ogenblikkelijk. Het zicht van een buizerd is tot wel tien keer beter als dat van een mens. Een klein woelmuisje zien ze al op drie kilometer afstand.
Nou, nou, pffff, verder fietsen van hier naar het winkeltie op Schoonheten, dat gaat hem niet worden. Spinnende wielen, ik kom niet vooruit. Mul zand, tja dan maar aan de hand. Hier bij de watergang loop ik snel naar de ijsvogeltjes. Hier vanaf deze plek langs het schouwpad kan ik ze precies zien zitten zonder ze te storen. En, ja, eentje zit er op de tak boven het water. Mooi, ze hebben vast jongen in die omgevallen boomkont!
Honderd meter verderop leg ik de fiets in het weiland. Kijk een paar foeragerende citroenvlinders. Mooie kleur trouwens. Voorzichtig loop ik vanaf hier door het sparrenbosje en lees de bosbodem op sporen van sperwer-activiteiten. Nee, geen ruiveren, geen schijtsporen, geen bedelende jongen en geen alarm van oudervogels. Vorig jaar was het hier ook al misse boel door verstoring. Ze hebben vast een andere nestbosje opgezocht.
En kijk eens aan. Daar wordt al graan gemaaid! De korrels van deze geelkleurige gerstplanten zijn rijp en dus klaar om geoogst te worden. Erg vroeg, maar ja, met zo’n mooie zomer ook wel te begrijpen. En terwijl de maaidorser nog snel, voor de voorspelde regen, de laatste rondjes bij het boerderijtje op Doornbroek maakt, spring ik snel op de fiets naar huis…
