Vooruit daar gaan we dan, smoksend door de modder, Snel nog even een blokje om op het door houtkap en storm verwierde landgoed. Wel uitkijken voor vallende takken en de diepe sporen die de bosbouwers met hun machinepark na de houtoogst hebben achtergelaten op de zandwegen. Het is zacht weer en we hebben alle tijd om goed uit te kijken en te genieten.
Kijk daar rechts in dat sparrenbosje. Onder de sparren staat welgeteld één vlierboompje die als enige in het halve bunder grote perceel tegen de omstandigheden is opgewassen. Met een gebogen kromme rug probeert ie zoveel mogelijk licht te verzamelen. En hij loop zelfs al weer uit. Hoe mooi is dat!
Kijk, dat is een gemengd bos met veel ruimte voor rododendron en grote loof- en naaldbomen. Kijk een paar stenen, drie stuks zomaar tussen het blad en mos. Ha ha, dat zijn tonderzwammen! Niet tegen een boomstam maar groeiend op een wegrottende stobbe onder de bosstrooisellaag. Mooi man!
Kijk daar, die paarden ginder bij ’t twieg. Zwart met witte vlekken, of andersom, het zijn in ieder geval mooie bonte paarden en tot nu toe het enige vee in de wei op mijn pad. Kijk daar staan ze in weer en wind, bikkels zijn het. Verder is er weinig te beleven met dit huisterige weer.
Hier even over het open veld naar het oude kerkenpad. Kijk, onder de kont van die omgevallen eik huizen konijnen of misschien wel een vos. En kijk daar, lekker verscholen tussen eiken en rododendrons staat warempel in zijn eentje een mooie paardenkastanje! En wat een mooie schors heeft ie op de stam, het lijkt net of ie aan het afschilferen is. Bijzonder mooi en op een mooie standplaats, lekker veilig, ook tegen ziektes en beschadigingen.
Zo nu nog even naar voren over de statige oude beukenlaan en dan zit het er alweer op. Mooi op tijd voordat de tweede storm begint te razen. En nu wegwezen…
