Als ik langs de bongerd van het SBB-bezoekerscentrum bij Den Nul loop zie ik voor me een mevrouw met een herder over de drijvende brug wandelen. Oei, als het mooie beest maar aangelijnd blijft. Het reewild en andere beesten houden zich bij het zien of ruiken van een hond voorlopig wel even gedeisd.
De mooie drijvende brug is zo gemaakt dat het met de wisselende waterstanden mee kan bewegen. Vanaf het bezoekerscentrum moet ik via deze wiebelbrug over de Lange Kolk om het natuurgebied de Duursche Waarden te bereiken. Het peil is laag en dat heeft alles te maken met het lage grondwaterpeil en ook de aanzuigende werking van de lage IJsselstand.
En kijk! Rechtsonder me, daar op het water zitten veel schrijvertjes rondom de grote ronde drijvers van de brug. En als deze waterbeestjes hier op het water kunnen lopen moet de waterkwaliteit wel heel goed zijn hier. En zie daar verderop rondom die betonnen staanders is nog veel meer beweging op het water. Het zijn allemaal schaatsenrijders die door met hun pootjes over het water te schaatsen allemaal kleine golfjes veroorzaken. Deze insecten zijn sluipmoordenaars die loeren op vliegen, bijen en andere beestjes die in het water terechtkomen. Ze werken er genadeloos mee af en gaan dan met z’n allen gezellig aan tafel.
En hup, even een klimmetje en kijk, hier sta ik op de kruin van de IJsseldijk. Deze primaire en dus belangrijke dijk is een van de vele dijken die Nederland beschermt tegen hoog water. Om Nederland te blijven beschermen tegen overstromingen hanteert het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) steeds strengere veiligheidsnormen. De komende jaren gaat ook deze dijk die pal langs de Lange Kolk en Barlosche Kolken loopt rigoureus op de schop. En terwijl in de verte een maishakselaar zijn rondjes maakt en een buizerd boven mij hetzelfde doet, maar zonder lawaai te maken, kijk ik bezorgd rond me heen naar het mooie rivierenlandschap met z’n mooie ooibossen en moerassen.
Het natuurgebied staat straks weer helemaal op de kop als met het gebulder van klei-aanvoerende dumpers, grote hydraulische rupskranen en bulldozers aan het karwei begonnen wordt. Wat gebeurt er dan met al die dieren die hier in die dertig jaar na de herinrichting van het gebied een plaatsje hebben gevonden zoals de bever en otter? Hebben de bedenkers hiervoor een plan bedacht? Vast wel. Maar ja, veiligheid is ook een ding en als het moet dan moet het.
Tja, ik zal eens aan mijn wandeling beginnen…
