Deze week wandelen we met Sjaak over duizend te nemen hindernissen. Gedoe? ‘Helemaal niet’, zegt Sjaak, ‘laat mij de hele dag maar lekker in de natuur banjeren’. Rattenvanger zijn, lijkt hem daarom wel wat. Ook omdat ze de rattenpopulatie net naar een absoluut laagterecord hebben gebracht. Maar vooral omdat je dan lekker de hele dag buiten bent.
Door Sjaak Bruggeman
Ik ben in ’de Olde Maten’ en sta voor een uitdagende wandeling aan het begin van een lange rij pijpenla-achtige weitjes die ongeveer een kilometer lang zijn en maar enkele tientallen meters breed. In het eerste perceel lopen schapen. Kijk een dubbele afrastering met stroom erop. Al die perceeltjes liggen voor de pachtboeren ver van huis. Een beetje zekerheid inbouwen voor een wolf in schaapskleren is niet verkeerd. De ram heeft hier zijn best gedaan en is al niet meer bij zijn harem. Met het nieuwsgierigste schaap voorop loop ik een kilometer lang, zij aan zij, tot aan de grote dwarssloot.
Tja, hier begint het avontuur al. Nu moet ik al die rijk begroeide sloten met wilgen en elzen en zelfs trilveen oversteken. Ik wist het. En ook dat hier van die smalle gladde balken over de verraderlijke sloten liggen waar ik overheen moet. Ik wou die uitdaging aan, ja ook als het regent zoals vandaag. Het zijn loopplanken gemaakt van damwandplanken van ons waterschap Drents Overijsselse Delta. Deze zijn door hen geplaatst als oversteekplaats, maar ook om bij elke uitgang van en naar de brede dwarswatergangen muskusrattenvallen te plaatsen. In dit natuurreservaat en daarbuiten kunnen misschien wel duizend! van deze loopplanken liggen. Duizend onmisbare hindernissen. Elke sloot, groot of klein en elk petgat is een mogelijk rattenterritorium.
Om de pak ‘m beet dertig meter een slootje. En elke overgang is iets bijzonders. De ene keer loop je met een stok over trilveen, dan weer over een bos berkentakken om met droge voeten bij de loopplank te komen, dan weer ligt de plank schuin en moet je balanceren om in evenwicht te blijven. En voor die rattenvangers is het elke dag een hele klus om bij de vallen te komen en zo de populatie onder vaak moeilijke omstandigheden klein te krijgen. Maar het lukt ze prima. Elk jaar worden het er minder en zo blijft de schade niet alleen aan dijken maar ook aan bijzondere planten en dieren als bijv. de kleine karekiet, roerdomp en zwarte stern beperkt.
Wat lijkt me dat nou een geweldige baan, muskusrattenvanger. Lekker alleen of met z’n tweeën op pad, altijd buiten in de natuur, lekker vrij in de buitenlucht. Lekker gezond en geen lockdown, geen gedoe met mondkapjes of thuiswerken. Chapeau voor onze rattenvangers!
