Wat weidevogels betreft is er in het naseizoen niet veel meer te beleven in de uitgestrekte weilanden langs deze betonweg. Kijk daarginder zit nog een grote zilverreiger en daar een stuk of wat blauwe reigers. En toch is het ook hier weer hartstikke mooi. Geen lawaai, lekker stil en hier en daar wat koetjes en schaapjes en wedden dat er geen auto of trekker op mijn pad komt. Ook de dreigende luchten boven mij waaien wel weg en daarginder wacht de dijk Cellemuiden tussen Genemuiden en Zwolle alweer.
Tja, eenmaal op de dijk wordt het wel wat huisterig met die aantrekkende wind. Een buizerd zit met de kop in de wind op een lantaarnpaal. Kijk hier loopt de weg weer onderlangs de dijk. Ik heb het eerder ook al eens gezien langs de IJssel en dit was, zo vertelde de boer, omdat daarboven beschermde plantjes groeiden.
Hier maar even kijken bij het vogelkijkscherm, De Kolken genaamd. Behalve de grote bladen van de waterlelies die door de harde wind recht overeind staan op het water is er niet veel bijzonders te zien op de grote kolk. Alle watervogels liggen uit de wind bij de rietkraag, lekker in de luwte.
Ik denk dat ik vanaf hier binnendoor door het land en langs de oever van het Zwarte Water terugga. Bij deze lage rivierstand moet dat wel kunnen dacht ik zo. Maar dan komt er toch een kink in de kabel. Stom van mij, er loopt nu nog gewoon vee in de uiterwaarden. Och het zijn maar pinken waar ik langs moet, maar wel eerst kijken of er geen stier op visite is. Dan moet het zat kunnen. Toch?
