“Kiek da!, goeiemorgen zeg!” Ik rijd netjes achter een trekker en dan wordt ik toch zomaar bij Café ‘de Mol’ rechts ingehaald door een dikke Mercedes. Dat kan daar omdat rechts een parkeerplaats is. Wat een halve gek! De trekker slaat verderop af naar de boerderij en enkele minuten later sluit ik aan bij die brutale meneer die netjes staat te wachten voor een gesloten spoorwegovergang. Tja, iets eerder opstaan jongeman, dan kun je wel op een normale manier aan het verkeer deelnemen!
Vandaag ben ik weer opnieuw in de buurt van Staphorst. De rondjes hier over het Staphorsterveld scoren een dikke voldoende. Voorjaar, najaar, zomer of winter, maakt niet uit. De zandwegen zijn nu nog kurkdroog, hoe anders is ’s winters. Een maïshakselaar werkt een van de laatste percelen mais nog even weg en het inwinnen van gras en akkergewassen gaat nog wel een tijdje door. Ondertussen is het opschonen van de watergangen, slootjes en greppels door korfmaaiers al in volle gang.
Kijk, daar wordt nog een knaap van een loopstal voor vee gebouwd. Het afgevoerde water in het slootje komt van de bronbemaling rondom die nieuwe stal. Ik ben in een landbouwgebied met, voor Staphorster begrippen, best wel grote kavels zijn. Het is er een komen en gaan van ganzen. Ook komen er regelmatig groepen met koperwieken over. Deze Scandinavische trekvogels zie en hoor je in oktober overtrekken. Met een scherp en lang ’psriiiiihhhh’ geluid houden ze contact met elkaar.
Oh, kijk daar licht een gans waarvan alleen het karkas en de vleugels nog zichtbaar zijn. Het is aan de lichtgrijze vleugeldekveren te zien dat het een grauwe gans is geweest. En oei daar gaat ineens de hele watervogelbevolking van de zandwinplas op de wieken. Ja uh, sorry, doordat de vogels in de luwte langs het steile talud dobberden zagen we elkaar niet, vandaar de paniek van al die watervogels. Mooi man!
En met deze mooie afsluiter ga ik bij de boer maar binnendoor over het betonpad en dan maar weer op naar Raalte.
