Het is kliedernat, de laarzen gaan mee en ook een coltrui voor de gure wind. Hier sla ik af en dan langs de rokende schoorsteen van de Wijsterse VAM fabriek binnendoor over het mooie Drentse land naar het Scharreveld.
Snel maar de laarzen aan en gaan met die banaan. Of toch nog eerst naar de kijkheuvel? Eens even zien van bovenaf, waar is het droger, de noord of de zuid route? Zie eens aan, ik ben niet de enige op de kijkheuvel. Deze meneer twijfelt ook nog tussen noord of zuid. Jeminee zeg, verdronken land, overal waar je kijkt. Tja, gewoon vertrouwen op onze laarzen dan maar, lek is lek en nat is nat. Gewoon het avontuur aangaan. “We kunnen misschien wel samen oplopen als je het goedvindt?”
Hier bij het overstapje over de afrastering met stroom. Dan over het kaarsrechte pad, de grens tussen natuur en landbouw, naar achteren. Kijk daar ligt het braaksel van een reiger. Het is geleiachtig doorzichtig dril, sterrenschot of heksensnot genaamd. Dit is het niet verteerbare voedsel na het eten van kikkers of padden. Het braaksel bestaat uit de eileiders van deze amfibieën met vaak zichtbare embryo’s. Ook vos, bunzing en ooievaar doen hetzelfde.
Kijk daarginder lopen twee loslopende honden, ver weggelopen van de boerderij. Een pony staat daarentegen stijf en uit de westenwind tegen de muur van de loopstal. De honden hebben alleen aandacht voor elkaar en, gelukkig maar, zit er geen jacht in. Een paarhonderd grauwe ganzen op het maisland tussen ons en de honden, voelen zich niet veilig meer nu ook wij dichterbij komen. En daar gaan ze, allemaal op de wieken. Terug naar het veilige water dan maar weer. En aan water is hier geen gebrek nadat de loodzware wolken hier boven het Scharreveld leeg gekiept zijn.
Ook onze laarzen sputteren wat tegen. En inderdaad, dat wordt ‘m niet, het water staat te hoog. We moeten weer terug en via de hoogste ruggen zien wat terrein te winnen. Een paartje buizerds en daar een torenvalkje zoeken het ook op de hoogtes in het terrein. Het voedsel, met name de muizen, zitten daar nu een tijdje op een eiland te wachten tot het regenwater zich terugtrekt.
We schieten al aardig op en het zonnetje breekt waarachtig door. Kijk daar achter de bosrand eens. Een honderdtal smienten, wintergasten uit het noorden van Europa liggen hier lekker te overwinteren op deze Drentse poel.
Terwijl mijn loopmaat jeugdherinneringen ophaalt aan het vergelijkbare drassige Fiestergoor net buiten zijn dorp staat daarginder de auto alweer. Mooi spannend rondje met de nodige hindernissen. En dat zonder natte voeten. Mooi toch…
