Het Zalkerbos is één van de weinig overgebleven ooibossen in Nederland en ook nog eens het oudste van Overijssel. Wel zo’n achthonderd jaar, zo lees ik in de Stentor. Er zou hier een verkeerde partij iepen afgeleverd zijn. Het Zalkerbos? Waar ligt dat? Daar ben ik al wel duizend keer langs gereden of gefietst en toch had ik er nog nooit van gehoord. Daar moet ik eens heen en rap wat.
Hier vanaf de Zalkerkant bij de parkeerplaatsje van het ’s winters gesloten veerpontje vertrek ik. Achter het klaphekje loop ik over een hoger rugje van de uiterwaard langs de IJssel. Het zit er vol met molshopen. Anders dan regenwormen hebben de mollen en ook muizen het hier veel lastiger dan regenwormen wanneer hun gangen bij overstromingen vollopen met water. Als ze kunnen, vluchten ze nog naar de rand van de watergrens, maar daar staan dan reigers, ooievaars en vossen op ze te wachten. Regenwormen kunnen perfect wekenlang onder water blijven leven, zolang er maar genoeg zuurstof in het water is omdat ze ‘gewoon’ door de huid ademen.
Een buizerd zweeft weg, een eenzame grauwe gans hinkelt links van me tussen de begroeiing en rechts van me zwemmen watervogels naar een iets comfortabeler afstand. Hier links het pad omhoog volgen en kijk daar zie ik het probleem al. Hier op de drie tot vier meter hoge zandrug hebben al eeuwenlang essen en iepen gestaan en dit Zalkerbos werd in 2016 met nog eens met 3 hectare uitgebreid. Maar tussen de nieuwe aan te planten iepenstekjes bleken, naar nu blijkt, 1700 exotische Siberische iepjes te zitten! Pas nu de stekjes al mooi stammetjes zijn geworden is de blunder goed zichtbaar. Deze Siberische exoten dreigen straks de macht in het bos over te nemen en dat is niet de bedoeling. Daarom moeten ze verdwijnen uit het Zalkerbos, alle 1700 met wortel en tak, en rap wat!
Kijk, daar tussen het bos en de Zalkerdijk is een knotgroep bezig bij de lange rij knotwilgen. Chapeau voor deze vrijwilligers! Petje af! Het had de knotploeg van het Raalter IVN kunnen zijn. Ook zij zijn altijd in de weer om op deze manier de natuur en de eigenaar een handje helpen.
En dan moet hier de observatietoren staan volgens het routekaartje. Mooi niet dus! Het is een hoogzit voor jagers. De luiken zijn dicht en mijn gesjouw met verrekijker en telescoop waren voor dus helemaal voor niets. Bedankt voor de verkeerde info zal ik maar zeggen. Maar toch kom ik hier zeker weer! Wat een mooi gebied! Er is een grote variëteit aan, ook zeldzame, flora en fauna te zien. Kijk daar, alweer Russen, pitrussen! Nee toch niet, het is het wintergroene schaafstro. Een vaste en zeer zeldzame paardenstaartplant. Niks mis mee… Toch?
