Op de rivier gaat het af en aan met pleziervaart, vrachtvaart en grote baggerschepen. In de uiterwaarden waar ik loop is het een afwisseling van jongvee en ook aardappelvelden en maisakkers. Kijk, daar lopen ook schapen op het dijkje met enkele kreupelen ertussen. Ik vraag me af of het in verband met besmetting wel verstandig is om mensen door de wei te laten lopen, of andersom natuurlijk.
Kijk en daar gaat een echtpaar helemaal uit Groningen die deze route loopt. “Moi, nuver weer, nait?” Ja, hoor, niks mis mee. En we zijn het er ook over eens dat je hier van de ene verrassing in de andere valt. De uiterwaarden zijn niet alleen een paradijs voor wandelaars maar ook voor vogels en met schepen over het water, kerktorens boven het groen, reeën langs de rietruigten en opvliegende ganzen en reigers is er altijd wel wat te zien.
Kijk, en nou wordt het nog mooier. Hier in de knik van de waterweg wordt de waterpartij breder en komen we uit op het Zwarte Meer. De schepen gaan hier naar links en ik volg de rietkraag naar rechts. Kijk, recht vooruit zie je het Vogeleiland en daarachter ligt Vollenhove en linksachter ligt Kraggenburg in de Noordoostpolder. Ik sta hier op de grens met Flevoland.
Het Vogeleiland is een magneet voor zo’n 60 soorten vogels. En ja, kijk daar pal boven me vallen een zestal grote zilverreigers, nee het zijn lepelaars uit de lucht! Dat is mooi zeg! Gaaf man! Wat jammer nou dat ik hier niet ietsje dichterbij kan komen.
Hier moet ik weer naar de dijk, daar waar het Zuiderzeemonument staat. En kijk, daar bovenop vind ik pas het eerste afval wat er vandaag op mijn pad komt. Het is een verpakking waar plakjes kaas in hebben gezeten. Hup, mee naar de kliko thuis. Oh, en op de verpakking staat dat de kaas afkomstig is van koeien die tenminste 120 dagen per jaar, minimaal 6 uur per dag in de Nederlandse wei lopen. Goed zo! Kaas van Klaverland, dat is het dus! En nu nog een oplossing voor de verpakking…
