Of het nou wel zo’n goed idee deze week onze wandeling te maken terwijl ze op ‘het weer’ toch echt gezegd hadden dat een storm stond aan te komen. Eentje met een naam nog wel, dus dat werd een echte storm. “Dan moet je er juist op uit,” vond Sjaak. Dus trokken we naar het Boetelerveld. Maar wel verstandig: een dag later. (En we voegen er onderaan een wandeling aan toe, want deze tweede dag van het nieuwe jaar moet je de benen toch maar even strekken!)
Door Sjaak Bruggeman
Dat waren drie zondagen op een rij. Lange dagen met zomerse temperaturen in de huiskamer en genoeg verwennerij bij de kerstboom. Hoe anders was het buiten de deur. Kil, guur en bijna onwerkelijk. Geen witte Kerst, maar wel de razende storm Bella. Code rood! Kroeg- en kerkdeuren dicht!
Maandag, ik kan niet wachten om mijn waarnemersrondje te doen. Lekker nat natuurlijk na al die regen. En ja hoor, we worden al gewaarschuwd door een bord aan het hek. ‘Een deel van de wandelroute is erg slecht begaanbaar als gevolg van het weer en de uitgevoerde werkzaamheden.’ Nieuwsgierig kijk ik over het nog kale veld. Nu het bos en de humuslaag verwijderd zijn is de plasvorming duidelijk zichtbaar. Nu de greppels gedempt zijn zorgen de storende leemlaagjes in de bodem meer dan ooit voor schijngrondwaterstanden en lokale kwelvorming.
Kijk, ook de storm Bella heeft hier huisgehouden. Meerdere, voor de spechten gespaarde dode bomen, zijn omgeknakt als lucifershoutjes. En zie eens, een paar zijn er over het nieuwe robuuste beschermende hekwerk voor de jong aangeplante boompjes gevallen. Oh kijk, reeën maken dat ze wegkomen. Ze worden niet alleen opgeschrikt door mensengeur, maar ook doordat hier geen veilige dekking ver van het wandelpad meer is.
Kijk, op het Grote Rietgat zoeken een tiental wilde eenden dekking tegen het beetje riet. Maar ook hier gaan ze op de wieken. De contouren van de plas zijn nog herkenbaar, maar de flinterdunne rietkraag moet nog meer body krijgen. Een jaartje geduld, dan ken je het hier niet weer. Oh, kijk daar op het boerenland zwiert nog een mannetje blauwe kiekendief.
Wanneer ik er eens even rustig bij ga zitten zie ik dat er toch in de gauwigheid een honderd stuks koperwieken en spreeuwen in één groep over komt vliegen. En daar vanuit de zuidoost komt zeker wel een sliert van honderdvijftig brandganzen over! Ook mooi zijn de vinken en een tiental putters. En hupsakee, daar komen twee wandelaars over het pad die onbedoeld alweer een vier, vijf reeën opjagen. Ja prima, het vijftal gaat de goede kant op. Naar de zuidoosthoek, ver weg van de paden. Daar is dekking en ruimte zat…
En als je er nu zelf ook eens wil lopen, kun je deze route eens proberen. Met het Boetelerveld als onderdeel.
