Het is vanmorgen best wel fris en onderweg is altijd wel iets opvallends te zien. Kijk daar ligt een dode haas op het wegdek en daarginder is de opbouw van een paasvuur al aardig op gang gekomen. En kijk, op het brugdek ligt het volgende slachtoffer van het drukke verkeer. Een mannetjeseend is verongelukt. En daar staat een bord in de wei. ‘WERK ZAT’, staat erop, ook vrijwilligerswerk zat zeg ik er maar even bij. En daarboven in de lucht hebben een buizerd en twee kieviten een conflict met elkaar.
Hier bij het bospad maar parkeren. Kijk daar komt vanaf het krakkemikkige boerderijtje een kras omaatje aangelopen. Zij doet de hellingproef op het verharde pad met haar rollator. ‘Goeiemorgen mevrouw, wat mankeert eraan, nieuwe heup?’ vraag ik op goed geluk. Ze is gevallen op de gladde tegels en heeft inderdaad haar heup gebroken. In het ziekenhuis klaagden ze dat zij zoveel kleren aan had. “Ja het is in de boerderij nogal koud en ik heb geen zin om Poetin te spekken.” zegt ze met veel venijn in haar stem. En daar gaat ze weer, verder met revalideren. Elke dag een paar keer naar boven en weer terug. “Beterschap.”
Ik neem het naastliggende bospad en het valt onderweg wel op dat de smaakmakers in het vroege voorjaar, de uitgebloeide sleedoorns worden afgewisseld door bloeiende krentenbomen. Een ooievaar aan de bosrand zit diep op haar nest. Zij is al aan het broeden. De laatste omgevallen bomen op de bospaden zijn afgevoerd en de wandelpaden liggen er weer prima bij voor de vele bezoekers uit de stad.
Hoor ‘s, ‘kroa-kroa’, het is een raaf! En daar gaat ie met z’n zware lange snavel en wigvormige staart. En kijk daar! Daar komen nog eens vier buizerds uit diezelfde hoek van het bos. Ben wel benieuwd waar al die aaseters daar op het menu hebben. Een dode ree? Een verkeersslachtoffer misschien? Het moet met zoveel belangstelling, lijkt me, wel een groot kadaver zijn. Ik ben erg nieuwsgierig maar er zijn teveel hindernissen om er te kijken. Volle slootjes, veel ruigte met doornstruiken en ook heel wat omgewaaide berken. Jammer dan, maar ja, je kan niet alles hebben…
