De caravan staat op een fruitweide in het Zuid-Limburgse Oensel tussen Valkenburg en Maastricht Airport. Samen met vrouwlief zit ik lekker in de schaduw van een kersenboom totdat er uit het niets met kersen naar ons wordt gegooid. Maar al snel wordt duidelijk dat het de overrijpe en uitgedroogde kersen zijn die voor het onheil zorgen.
Het ligt hier onder de boom bezaaid met kersen, en kersen trekken weer wespen aan, vooral als die weer geplet worden door campingbezoekers. Het zijn de gewone wespen en ook vleesvliegen die op het onder het gras geraakte rottend fruit afkomen. Met de door de hitte afvallende bladeren is het al met al een rommelig tapijt onder onze kersenboom, maar we zitten evengoed wel onder een perfecte parasol met deze extreme hitte.
Het prachtige uitzicht over de wijde verten met alleen maar mooie goudgeel en groen glooiende graan- en bietenvelden maakt het de moeite waard om hier de strijd met de hitte aan te gaan. In de verte staat links een torenvalkkast op een hoge paal als baken in de tarwe en rechts is de witte verkeerstoren van het vliegveld het andere baken.
De torenvalken zijn druk in de weer met voedselvluchten naar de vijf jongen op en in de nestkast en zo af en toe stijgt er van rechts weer een vliegtuig op. En kijk, de wespen huizen op nog geen tien meter afstand ondergronds bij de volgende kersenboom! Niks doen, mooi laten zitten, gewoon omdat ze als bestuivers van planten en bloemen van onschatbare waarde zijn voor de natuur. Er is genoeg te zien hiero.
En kijk daar vliegt een rode wouw! Mooi zeg! Maar als ik dan snel mijn camera wil pakken is de mooie roofvogel met zijn gevorkte staart al niet meer terug te vinden in de asgrauwe lucht. Allemaal veroorzaakt door die vervuilende ozonlaag die op zeer zonnige dagen ook nog eens voor zeer slechte lucht zorgt.
Maar goed, van zo’n bijzondere waarneming als zo’n rode wouw krijg ik het alleen maar warmer en als ik dan rond drieën naar de door mij op de boomstam geprikte thermometer kijk heeft deze de 39 graden al aangetikt! Zo is het wel genoeg, het hoeft niet gekker te worden. Gelukkig brengen de capriolen van de snel lerende jonge torenvalkjes ondertussen voor genoeg afleiding en als dan eindelijk de zon onder gaat en de avond valt maken we ons op voor ook nog een zwoele nacht. En pas op hé… dan bedoel ik wel gewoon een drukkend warme en broeierige nacht!
