Als je weet waar je moet kijken, zie je veel meer. Een variant op Cruijffs dat je het pas ziet als je het snapt. Daarom wandelen we iedere week een keer mee met Sjaak Bruggeman om van hem te leren zien hoe mooi het in de natuur is.
“Ik moet niet verder gaan. Wie weet kom ik dan vast te zitten op de modderige bosweg. De dijk loopt dicht langs het kasteel Rechteren. Het is niet koud maar er is wel een stevige bries. Het zijn de kraaien die me van bovenuit de beukenlaan welkom heten. Veel van de beukenstammen zijn beschadigd. Om een ziekte, bacterie of een schimmel in deze mooie beuken tegen te gaan zijn de wonden ingesmeerd met Lac Balsam.
Eenmaal over het pad dat dwars door de weilanden loopt houden drie hazen me vanaf het kort gemaaide grasland in de gaten. De afstand tussen die ganzen daarginder is oké. Dan valt het klaphekje achter me dicht en ben ik in het natuurgebied langs de Vecht. Een vriendelijk ouder stel doet snel de grote honden aan de lijn.
Kijk, daar heb je de Lakenvelderkudde. Jaarronde begrazing in het natuurgebied gaat niet helemaal op. Al grazend verspreiden de koeien via hun vacht en hun darmkanaal wel allerlei zaden van wilde planten, maar grasgroei zit niet in het pakket. In de winter is er altijd sprake van schaarste en teren de beesten in op hun vetreserves. De eigenaar heeft gekozen om wat stro bij te voeren. Zo te zien een smakelijke traktatie. Behalve enkele oude zomereiken staan er verspreid wat mei- en sleedoorns. Ook hondsroos. De rijpe rozenbottels aan de buitenkant van de grote struiken zijn al helemaal opgepeuzeld door doortrekkende lijsterachtigen. De wilde planten met zaden zijn inmiddels afgestorven. Kneuen en putters hebben hier niets meer te zoeken.
Hé, kijk hier onder deze knotwilg, een braakballetje van een steenuil. En daarginder gaan al die ganzen op de wieken. Hebben ze toch die grote honden weer losgelaten! Ho wacht, hier loop ik vast. Ik ben afgeweken van de route en sta voor de oude Vechtarm. Oh, kijk hier in het zand. Pootafdrukken van een vos? Niet echt duidelijk te zien. Wel duidelijk is dat ik hier toch terug moet. Terug naar de bewoonde wereld.”
