Wanneer ik een tijdje in het kerkdorp Buurse bij Haaksbergen ben valt me de saamhorigheid en gemoedelijkheid onder deze Twentenaren op. En wanneer ik op pad ga in deze prachtige omgeving zie ik ook het gezamenlijke belang van protesteren tegen het stikstofbeleid en windmolens. In het buitengebied heeft iedereen, boer en burger, een bord in de tuin met een duidelijke boodschap erop. Zo doen naobers dat, elkaar samen als buren of dorpsgenoten waar nodig met raad en daad terzijde staan.
Zo, ik ben bij de ingang van het Buurserzand, en zo te zien ben ik niet de enige vandaag. De afwisseling van heide, stukjes bos, kleine akkers en stuifzandheuveltjes maakt dit tot een geliefd wandel- en fietsgebied.
En wanneer ik eenmaal goed zicht op de heide heb zie ik een schaapskudde het fietspad oversteken. Fietsers houden halt en schieten een plaatje. Verderop in de hei loopt iemand met een vangnetje die vlinders inventariseert. Verderop aan de rechterkant staat een uitkijkscherm van waaruit je de vogels op de vennetjes kan spotten.
En hier gaat het landschap over in een mengeling van gras en heide en toch ook steeds groepjes loofbomen. Kijk daar lopen een tiental koeien met jonge kalfjes. Deze hebben zichtbaar last van vliegen. Veel vliegen! Eentje probeert zich te verschuilen onder een grote afgewaaide boomtak.
En kijk daarginder eens, daar staat een oud historisch boerderijtje! Wat mooi zeg! En er staat iemand achter een schildersezel het mooie tafereeltje na te schilderen. Het is een 65-plusser schat ik zo in. Hij vertelt dat hij uit Rotterdam komt en hier een weekje is om oude herinneringen op te halen. Vroeger heeft hij hier zijn vrouw leren kennen. Zij is, nu een jaar geleden, gestorven. Het ging snel en dat maakt het emotioneel nog zwaarder. Schilderen is een hobby van hem en vanzelfsprekend hoort dit bij de emotionele verwerking van dit verlies.
Hij vertelt over de verhalen die over dit huisje gaan. Het historische boerderijtje ‘de Bommeloas’ is waarschijnlijk vernoemd naar de eerste bewoner. Deze dondersteen – oas in het Twents – hield wel van een feestje en ging graag aan de boemel, vandaar de bijnaam ‘bommel-oas’. Het boerderijtje is rond 1850 gebouwd en was een ‘los hoes’. Een typische Twentse boerderij waarbij de stal en de woning zich in één ruimte bevinden.
Onder de indruk wens ik hem alle sterkte toe. Maar wat goed van hem dat hobby en natuur horen bij de verwerking na zo’n aangrijpende gebeurtenis. En er over praten met toevallige passanten. Daar kan geen antidepressiva tegen op.
Tja, ik moet weer verder, maar mooier als deze stop gaat deze wandeling voor mij niet meer worden…
