Sjaak Bruggeman neemt ons iedere week mee op wandeling. Als het je lukt de natuur te zien zoals hij hem ziet, ga je er steeds meer van genieten. Daarom.
“Het is nog best wel fris wanneer ik op pad ga. Buiten is er weinig bedrijvigheid, zeg maar rustig op het platteland. Het oogstseizoen zit er voor de landbouwers bijna op. Na een fris en nat voorjaarsbegin kregen zij al snel te maken met een extreem warme en droge zomer en dus lagere gewasopbrengsten. Die hitte ligt al weer een tijdje achter ons, maar de droogte houdt nog steeds aan. Ik kan me niet heugen dat het water in de poel links van me, zo laag stond. Eind november en geen laarzen aan hier? Dat mag wel in de krant. De droogteschade door de lage grondwaterpeilen kan nog wel eens grote gevolgen krijgen. Niet alleen bovengronds maar ook daar onder.
Daar komen twee bekenden. Het vriendelijke stel groet me en heeft daarginder in die kale berk twee goudvinken gezien. Een mannetje en vrouwtje. Ik ga verder, dat wil ik ook wel eens zien. De lokale gaaien schoppen weer herrie en een grote bonte specht, te herkennen aan de grote witte schoudervlekken vliegt over. Deze heeft een rode vlek op het achterhoofd en is een mannetje. Klein spul vliegt struik in en uit. In de verte vliegen wat meeuwen en verder blijft het rustig en stil. Het warmt wat op en met die prachtige herfstkleuren is het hier hartstikke mooi, dat wel, maar die beide goudvinkjes? Nergens meer te bekennen…”
