Hier gaat het Zwarte Water over in het Zwarte Meer en dat eiland daar is het Vogeleiland. Wat zou ik hier vandaag nog graag eens de zeearend tegenkomen, uh zien bedoel ik. Twee jaar geleden zeilde een zeearend op zo’n tien meter hoogte over me heen om vervolgens bij een rietkraag aan het Zwarte Meer te landen.
Op dat moment liep ik onderlangs de dijk toen plots vanachter die dijk zo’n grote ‘vliegende deur’ over me heen kwam zeilen. Dat was wel even een wow-moment zeg. Op het Vogeleiland iets verderop heeft ze ergens een nestboom waar vanaf 2015 jongen zijn grootgebracht. Het vogeleiland is niet alleen het broedbos van deze zeearend, maar ook is dit onbewoonde eiland een paradijs voor zeker zestig soorten vogels! In deze oase van rust broeden bijzondere soorten als blauwborst, kleine bonte specht, havik en grote karekiet.
Terwijl honderden ganzen af en aan vliegen probeer ik een beetje dichter bij de oever te komen om iets meer te zien van dit eiland. Maar zo ver ik kijken kan zie ik een brede hoge rietkraag, of toch…? Kijk daar is een ruimte en daar zie ik hardhouten planken op palen geschroefd als een soort loopbrugje. Maar waar naartoe? Dit spoor loopt bij het water dood. Aan het eind kan ik door de smalle opening in de rietkraag wel het bos zien maar daar word ik ook niet veel wijzer van.
Dan maar verder de dijk volgen met de auto en maar zien waar het schip strand. Hier ga ik linksom, en passeer de Kadoelerbrug en ben dan zomaar in de Noordoostpolder en dus in Flevoland. Ho, stop! Even achteruit. Hier is een parkeerplaatsje met een bord Kunstwerk ‘Pier + Horizon’ op 997,5 m. Het informatiebord verteld me dat het bijna kilometerlange wandelpad naar de dijk exact op de plek ligt waar nog voor de inpoldering, in het water van de Zuiderzee, een zes kilometer lange strekdam lag. Deze verbond het lichtwachtershuis Oud Kraggenburg met het vaste land.
Eenmaal op de dijk zie ik door m’n verrekijker direct al een knoeperd van een zeearendnest, links van het midden in de eerste kale boom op driekwart hoogte van de stam. Mooi dat ik het weet. En hiervoor, in wat nu het Zwarte Meer is, drijft het kunstwerk dat bestaat uit de loopbrug die de strekdam in de vroegere Zuiderzee moet voorstellen en daaromheen vijftien rietmatten (kraggen), twintig meter lang en twee meter breed. Deze kraggen zijn aan één zijde bevestigd aan een paal en draaien daardoor net als windwijzers bij sterke wind en stroming allemaal in dezelfde richting. En, ook mooi, op deze kraggen broeden ook nog eens vele vogels. Tja, en nu ben ik al een halve dag op pad, heb best veel moois gezien, maar géén zeearenden. Tja, jammer dan. Kom, ik moet maar ‘s gaan…
