Op de korste dag van het jaar is er niet al te veel tijd bij daglicht van het buiten zijn te genieten. En als het die spaarzame uurtjes dan ook nog regent… Je zou de hele dag binnen blijven. Sjaak Bruggeman niet. Hij inspireert ons van de bank te komen.
Sjaak Bruggeman: “21 December, de kortste dag. ’t Iis slecht weer maar niet koud. De regenjas gaat aan en ik ga even op pad. Een ransuil is gezien in een kaal eikje bij de kerk. Het mooie beestje moest even plaats maken voor de lampjes in de dennenboom. Kijk daarginder wordt de vorstwerende strolaag verwijderd van de grote aardappelbult. Nu is het klaar voor transport naar de frites en chipsfabriek. En daar in het veld hebben we Jos. Met zijn gebiedskennis zorgen hij en zijn maten er niet alleen voor dat wij droge voeten houden in de winter, maar ook proberen zij het grondwaterpeil weer wat op te krikken. Het verhogen van waterpeilen in de wintermaanden is voor het waterschap een unieke situatie.
De gaten in de toegangsweg naar het reservaat hollen al weer uit door het natte weer. Een zwerm groenlingen heeft zich verzamelt in een berk bij de ingang. Zij overwinteren gezamenlijk en foerageren in struiken, bomen of op de open akkers. Vlak na elkaar vliegen twee watersnippen van het heideveld. Het regenwater op het wandelpad stroomt langzaam af en verzamelt zich op lage plekken. Van hieruit zoekt het hangwater langzaam contact met het veel te lage grondwaterpeil. De droogte is allang voorbij maar het kan nog maanden duren voor de grondwaterstanden weer normaal zijn.
Pff, nu word het wel heel erg nat, waar ben ik aan begonnen. Mijn regenjas biedt niet alleen bescherming tegen regen, kou en wind maar het laat nu als extraatje ook nog eens water door! Maar ach, het heeft ook wel wat. Terwijl ik hangende takken van een vroegbloeiende els ontwijk vliegen houtduiven de donkere wolken tegemoet. En zie, de lucht breekt open. De kortste dag sijpelt weg. Het is tijd om los te laten en het licht te verwelkomen.
Het hek valt achter me dicht, een nieuw hoofdstuk kan beginnen…”
