Hé wat ruikt die geur van regen weer lekker na die lange periode van droogte. Tja, als het zo lang dor is wil je graag regen, daar word je blij van. Zeker vanmorgen wanneer ik een korte wandeling maak over bospaden, schouwpaden en de klinkers van de Speelmansweg.
En zie daar hebben we twee foeragerende raven aan de rand van het Schoonhetens bos. Zijn dat nou jongen van hier of komen deze van de Haarler- of Holterberg? Deze geheel zwarte vogel met zijn zware zwarte snavel eet ongeveer alles wat er op zijn pad komt. Van zaden en vruchten tot aas als konijn of een dode ree, maar hier in het verdorde gras zijn ze toch duidelijk op zoek naar insecten en larven.
Een buizerd waarvan ik stiekem hoopte dat het toch een wespendief was poseert even voor mijn verrekijker en niet veel verder zit een mooie gespikkelde juveniele spreeuw op een paal. Verder is het erg rustig en ook op het verdorde boerenland is er begrijpelijk weinig activiteit. Of toch? Ja warempel, daar in de verte hoor ik een hakselaar. Het maïsseizoen is al begonnen door het vroege afrijpen als gevolg van de hitte en droogte.
En kijk, wat ging daar zo snel naar de toppen van de eikjes? Was het een merel, lijster of misschien een sperwer? Ja, daar gaat ie weer verder. Een flits. Ik heb een vermoeden. De vogel blijft bijna onzichtbaar en op veilige afstand glipt ie van eik naar eik. Ik ben inmiddels in mijn voorzichtige achtervolging alweer een bocht verder op de klinkerweg. En ja, eindelijk, daar zit ie in de lens van m’n camera. Blijf heel even zitten, asjeblieft. Het is een koekoek! Een jong van dit jaar! Gaaf man!
Een jonge koekoek nog wel. De ouders zijn allang weer weg naar het zuiden of zelfs al in Afrika. Ja, logisch eigenlijk. Het ei van dit jong is gelegd in het nest van andere vogels en ze hoeven dus zelf geen jongen groot te brengen. Het koekoeksjong wipt meteen na uitkomst in het nest van de waardvogel de overige eitjes over de rand en laat zich grootbrengen door zijn adoptieouders. En daar zit het mooie beest dan op nog geen vijftig meter voor me in het eikje. Wat mooi zeg!
En ergens in juli al, is ongemerkt de roep van de koekoek opgehouden en zijn de oudervogels al vogel verdwenen. De geniepige vogel die het nest laat bouwen van nesten en het broeden en voeden lekker aan andere vogels overlaat sluipt dan ongemerkt het land weer uit. Wat een bandieten zijn.
Maar het gaat niet goed met deze mooie slimme vogel. Het is een nu een Rode Lijstsoort. Ze eten vooral grote harige insecten en onder meer door de insecten dodende chemische gewasbeschermingsmiddelen zijn deze er steeds minder. Maar hoe dan ook, het was een mooie zeldzame waarneming! Die pakken ze me niet meer af. Wat geweldig!
