Bramentijd
Het is augustus en dat is bramentijd.
Na de kersen, de pruimen en de eerste vallende appels, zijn de bramen rijp. De vlierbessen beginnen ook al te rijpen. Prachtig te zien dat er altijd iets eetbaars is. Het is echt oogsttijd.
Allemaal mee-eten
Bij het bramenplukken betrapte ik mij erop dat ik beestjes van de bramen wegjaagde om zelf die ene begeerlijk braam te kunnen plukken. En opeens besefte ik me dat dat eigenlijk heel arrogant en egoïstisch is. Waarom zouden wij als mensen meer recht hebben op die vruchten dan dieren vroeg ik mij af? Ook zij hebben een maaltijd nodig. En vervolgens probeerde ik vooral vruchten te plukken waar op dat moment geen beestjes opzaten.
Langs de weg plukken
Eerder hadden wij een bramenhaag langs het fietspad. Deze hebben we vervangen door een biodiversiteitshaag. Dat is een haag met verschillende soorten dat voedsel geeft voor allerlei dieren. We horen mensen opmerken dat ze dat wel erg jammer vinden, want hier plukten ze hun jaarlijkse potjes bramenjam.
Dat gunnen we iedereen. Want wat is er leuker dan plukken uit de natuur. Uiteindelijk hebben we allemaal jagers- en verzamelaarsbloed. Vaak bleef dat plukken niet beperkt tot langs de weg en stapten ze de versperring over om in ons voedselbos te plukken. Nu snappen we dat wel. Wie heeft zich hier niet eens aan bezondigd. Maar feitelijk zit je dan te plukken op iemands privéterrein.
Bomenaanplant
Zo plantten we in het begin van ’t Natuurlijk Huus op boomplantdag samen met leerlingen van basisschool Oosterwinde 7 fruitbomen langs het fietspad. De kinderen kregen toestemming om in de daaropvolgende jaren fruit te plukken met hun broertjes, zusjes, papa en mama. Of één van die leerlingen dat ooit heeft gedaan weten we niet.
Wat we wel weten is dat op een bepaald moment de conferenceperen bijna rijp waren. We overwogen of we ze al zouden plukken of dat we ze nog even wat tijd zouden geven om nog lekker verder af te rijpen. Het werd het laatste. Helaas waren een dag later alle peren geplukt door een voorbijganger. Dat vinden we dan weer niet zo sjiek. Je mag gerust wat plukken, maar laat ook genoeg over voor anderen en ook voor de dieren.
Egocentrisch denken
In onze samenleving is dat egocentristische denken wel in onze genen geslopen.
In een cultuur als Peru bijvoorbeeld, schenken ze altijd eerst aan de aarde voordat ze zelf iets eten of drinken. Dat vind ik een heel mooi symbool. Daarbij sta je er steeds bij stil dat je al het eten van moeder aarde krijgt en je bedankt haar daarvoor voordat je gaat eten of drinken. Het doet je beseffen dat je als mens en individu onderdeel bent van een veel groter levend geheel. En dat door jouw zorg en eerbied, je zelf ook bij kunt dragen aan dat leven.
Daar moest ik aan denken toen ik de diertjes van de bramen wegjaagde. Ik ga proberen al die diertjes ook hun voedsel te gunnen en te beseffen dat de natuur overdadig schenkt voor al het leven. Nu nog aan ons om dat goed te beseffen en daarvoor ook zorg te dragen.
Wat bramen je al niet kunnen vertellen!
