Met een natuurlijke manier van leven kun je vandaag al beginnen. Maar hoe dan? Agnes Heethaar van ’t Natuurlijk Huus in Raalte is ervaringsdeskundige en geeft iedere week een voorbeeld. Deze week gaat het over de kringloop van spullen.
Door Agnes Heethaar
In mijn opvoeding stond hergebruik centraal. Mijn ouders hadden de oorlog meegemaakt en wisten dat je opeens in een andere situatie terecht kon komen. Spullen werden niet zomaar weggegooid. Altijd werd er gekeken wat er nog mee gedaan kon worden.
Mijn moeder bewaarde altijd de plastic boterhamzakjes en de potjes die weer gebruikt konden worden voor zelfgemaakte jam. Dat doet me bedenken dat in de eerste jaren van mijn jeugd het brood nog niet in plastic zakken zat. Elke zaterdag fietste ik voor mijn moeder naar de bakker met een grote tas waar de broden in gingen. Thuis werden de broden overgedaan in de diepvries en voor gebruik in de melkbus. Op die manier werd het vers gehouden.
Kleren gingen de hele familie door, van de oudsten werd het opgeschoven naar de jongere broers en zussen. Er werd ook veel kleding zelfgemaakt. Afval was er nog niet veel en daarmee was het ook geen issue. Het afval dat er was, was van organische oorsprong en kon één keer in de week gewoon in een kuil verbrand worden.
Omdat mijn ouders het financieel niet breed hadden, werd er ook niet zo snel iets nieuws aangeschaft. We deden het met wat we hadden en vonden altijd wel weer een oplossing.
Die houding krijg je mee voor het leven.
Dat in tegenstelling wat ik soms zie bij het afval van onze jongere gasten in onze B&B. Naast dat ik pijnlijk zie hoeveel goed eten er weggegooid wordt, werd ik pasgeleden ook geconfronteerd met de waarde die sommigen aan spullen geven. Om een feestje te kunnen vieren, was er flink ingekocht bij de Action. Lekker veel en goedkoop maar blijkbaar niet zo waardevol om het te bewaren. Er was een hele tas vol met pruiken, opblaasbare microfoons, slingers, barbecueschorten en plastic insteekhoezen achtergelaten. Die insteekhoezen zaten nog in de verpakking. Niet meer nodig, hoppa…weg er mee. In plaats van mee te nemen om het nog eens te gebruiken of anderen te laten gebruiken door het bijvoorbeeld naar de kringloop te brengen, werd gewoon alles bij het vuil gezet. Een ander wordt opgescheept met het afval. Dat is een houding, waar ik heel boos van kan worden.
Het afval dat we met elkaar maken is gigantisch, alleen al als je het afmeet aan het afval dat er in een paar dagen door een klein groepje wordt geproduceerd. Omdat we het niet zien en het allemaal lekker gemakkelijk kunnen afvoeren via de regionale afvalverzameling en we via de gemeentelijke belastingen daarvoor ongemerkt betalen, hebben we niet meer door wat het effect is van ons koopgedrag. Als we het allemaal, net als mijn ouders op je eigen kavel moet verwerken, ga je echt merken wat daar de consequenties van zijn. Ik heb ook wel eens gedacht dat we alles gewoon weer terug moeten brengen naar de winkels die al die verpakkingsmaterialen en andere slechte producten produceren.
Dus in dit geval verzamel ik dan alle pruiken en andere feestartikelen in de tas van de Action en breng het daar weer naar terug. De verpakkingsmaterialen die ik overhoud na het boodschappen doen in de supermarkt neem ik bij de volgende keer boodschappen halen weer mee.
Dat doe ik trouwens in het echt al, bij de biologisch winkel waar we altijd kopen is dat namelijk heel gewoon. Maar daar koop je bijna niks in plastic. Hier merk je dat je geen onnodige plastic verpakkingen hebt. Dat scheelt echt gigantisch ten opzichte van de boodschappen die je in de supermarkt haalt. De papieren zakken van groente en fruit en het eierdoosje van de biologische winkel worden weer ingeleverd of opnieuw gebruikt. Dat is nog eens kringloop. Daar kunnen de reguliere supermarkten en de goedkope ketens van spullen die niet duurzaam zijn, nog een flink voorbeeld aan nemen.
Als we voorlopig met zijn allen zoveel als mogelijk deze winkels vermijden, helpen we mee aan de goede beweging naar een duurzame wereld. En jij volgt hen dan niet maar zij gaan jou volgen. Zo doen we dat!
