Another day, another road. Dit mooie nummer van Cuby & the Bizzards is goed van toepassing op Stefan Kleine Toereers en Jenny Neppelenbroek uit Luttenberg.
(Lees verder onder video)
Liefde maakt blind, zegt het spreekwoord. In dit geval is een variant van toepassing. Liefde maakt reislustig. We schrijven de jaren negentig van de vorige eeuw. Stefan was hevig verliefd op Jenny en dat werd beantwoord. Maar Jenny wilde reizen, naar Australië. De wereld ontdekken. Stefan vond dat wel een leuk plan en ging mee. In plaats van follow the money werd het follow the love.
De reis naar Australië werd het begin van een reis door vele landen en vele continenten. Inmiddels zijn ze in de veertig en hebben nog steeds het motto another day, another road. Het leven van Henk en Truus, het modale gezin met twee kinderen, een eigen huis, een hypotheek, een vaste baan en een caravan voor de deur is aan hun niet besteed. Ze hebben overal gewoond, overal gewerkt en op de meest gekke plekken geslapen.
Het nummer Nomad van Sepultura past bij hun en dan vooral de eerste regel van het nummer Travelling trough the time (reis door de tijd).
(Lees verder onder video)
Net twintig jaar oud waren ze toen de zwerftocht over moeder aarde begon. Eerst een jaar naar Australië met een uitstapje van een maand naar Nieuw-Zeeland. Och als je toch in de buurt bent, waarom niet. Nieuw-Zeeland ligt slechts op 2.000 kilometer van Australië en je bent wel aan de andere kant van de wereld.
Niet exact, want als ze bij het Luttenbergs feest bij het gatgraven meer tijd krijgen en een gat recht naar onderen maken, dan komen ze terecht in de grote Oceaan ten zuiden van Nieuw-Zeeland.
In Australië werd de reis gestart in Sydney. Daar kochten Stefan en Jenny een grote station wagon waarmee ze het land rondtrokken. Toen ze door hun geld heen waren, gingen ze niet naar huis maar bleven in het land van de Aboriginals (de oorspronkelijke bewoners van Australië) en gingen aan het werk als fruitplukker. Duizenden sinaasappels hebben ze van de boom gehaald.
Stefan: “Een groot deel van de Australiërs zijn van origine afkomstig uit andere werelddelen. Het is trekvolk (reizigersvolk, red.) en ze reizen dan ook de hele wereld over, op zoek naar hun roots. In Australië zijn we besmet geraakt door het reisvirus en dat virus hebben we nog steeds onder de leden.”
(Lees verder onder afbeelding)
Na het jaar aan de andere kant van de wereld terug naar Luttenberg en back to normal life. Het was fijn om familie, vrienden en bekenden weer te zien maar er was geen gewenning en er was onrust in hun hoofd. Het reisvirus stak weer de kop op. Dus de rugzak werd weer gepakt voor een reis van een jaar door onder meer Thailand, Maleisië, Borneo, de Fiji eilanden en opnieuw Nieuw-Zeeland.
(Lees verder onder afbeelding)
In die tijd was er nog geen WhatsApp. Communicatie met het thuisfront was soms lastig. Stefan: “Bij het thuisfront was een keer grote paniek uitgebroken. Er was een grote ramp gebeurd in een gebied waarvan ze dachten dat we daar misschien waren. Ze konden ons niet bereiken en de paniek nam toe.
Wij waren niets vermoedend in een ander gebied in de bergen aan het klimmen. Daar had je geen enkel bereik met de telefoon. Eenmaal terug in de bewoonde wereld bleek dat we meer dan vijftig oproepen hadden gemist. Gelukkig konden we het thuisfront geruststellen.”
In Nieuw-Zeeland werd een werkvergunning geregeld. Ze kochten een grote auto waar ze in sliepen en trokken het land rond. Om de kost te verdienen gingen ze weer aan de slag als fruitplukker. Ditmaal vooral kiwi’s en appels.
In Nieuw-Zeeland werd opnieuw aan de wereldbol gedraaid voor de volgende stop en dat werd Noord-Amerika. In Los Angeles werd als één van de eerste acties een auto gekocht. Stefan: “De auto was ons rijdende huis. Matras achterin, dat was onze slaapkamer. We hebben helemaal geen verstand van auto’s. Geen idee waar je naar moet kijken onder de motorkap. We kopen op het gevoel.”
De Grand Canyon maakte diepe indruk op Stefan en Jenny. “De grote kloof blijft ons altijd bij. De grote kloof is ook symbolisch voor wat we zagen in Amerika. Op veel gebieden is het een land van tegenstrijdigheden. Er is bijvoorbeeld een groot verschil tussen rijk en arm.”
Vanuit Amerika gingen ze naar Canada. Naar Vancouver, een stad aan de westkust van Canada. Om weer wat geld in de portemonnee te krijgen, gingen ze aan het werk als kersenplukker. Vanuit Vancouver reden ze zo’n slordige 4.000 kilometer naar het oosten, naar Toronto.
Het was de bedoeling om vanuit daar weer door te rijden naar New York. In Canada ging echter de auto kapot. De auto werd bij een garage neergezet. ’s Avonds bleek dat ze geen slaapplek konden vinden. Wat te doen? Ze besloten onder het hek van het garageterrein te kruipen om in hun auto te slapen.
De auto bleek te veel mankementen te hebben om te repareren. Dus werd het vliegtuig gepakt naar New York. Na de stad te hebben bezichtigd, opnieuw het vliegtuig in, terug naar Nederland, naar Luttenberg. Gevraagd naar het verschil tussen Amerika en Canada zegt Stefan: “We zijn toffe en vriendelijke Amerikanen tegengekomen maar de Canadese mentaliteit spreekt ons toch meer aan. Behulpzaam, geïnteresseerd in een ander. Amerikanen zijn erg nationalistisch ingesteld. Hebben het enorm getroffen met zichzelf en zijn wat minder in een ander geïnteresseerd”.
Terug in Luttenberg werden plannen gemaakt voor de volgende reis; naar Zuid-Amerika. Ditmaal kochten ze geen auto maar reisden ze met het openbaar vervoer. Het werd een grote bus tour door Peru, Bolivia, Argentinië, Brazilië en Chili. Slapen deden ze veelal in hostels.
“In Peru stonden bij banken en andere gebouwen militairen met geweren te posten. Dat gaf een beetje een dubbel gevoel. Waarom staan ze daar? Is het onveilig? Aan de andere kant, het geld werd goed bewaakt en dat geeft dan wel weer een veilig gevoel.”
In Bolivia werd in het hoogland de grootste zoutvlakte van de wereld bezocht: Salar de Uyuni met een oppervlakte van bijna 11.000 vierkante kilometer. Voor de beeldvorming: het is een oppervlakte ter grootte van de helft van België. Het maakte diepe indruk op hun. Op YouTube zijn mooie filmpjes te vinden over deze unieke plek op aarde. In Argentinië, het moederland van onze koningin Maxima, trokken ze door de pampa’s. Uitgestrekte vruchtbare grasvlaktes waar vee op loopt en doet denken aan een sfeer uit de cowboyfilms. Brazilië was ook gaaf. En in Chili bezochten ze de droogste plek op aarde, de Atacama woestijn en het Patagonie gebied, een spectaculair ongepolijst gebied van rotsen, gletsjers, meren, wouden en rivieren.
(Lees verder onder afbeelding)
Na de trektocht door Zuid-Amerika ging het roer om. In plaats van zelf te reizen, ontvingen ze reizigers. Stefan en Jenny begonnen in 2011 een Bed&Breakfast op het Spijkerhuys. Een prachtige karakteristieke boerderij in Luttenberg die ze huurden van hun oom Paul Heuven. “Het mooie daarvan was dat we ook nu weer allerlei verschillende mensen ontmoeten afkomstig uit de hele wereld”.
In de zomermaanden ontvingen ze reizigers, in de wintermaanden, wanneer het niet zo druk was, gingen ze zelf reizen. Naar Vietnam en naar het continent Afrika, waar ze Kaapverdië, Swaziland en Zuid-Afrika bezochten. In Afrika schrokken ze van de strijd tussen black and white. “Het leven is op dat gebied knetterhard in Afrika. Blanke boeren worden geregeld vermoord en weggejaagd door donkere Zuid-Afrikanen. We hebben ook geregeld blanke mensen erg racistisch horen praten over de donkere bevolking. Maar het land is fantastisch mooi. De natuur is prachtig en veelzijdig. We reden daar in de wildernis met een auto gewoon tussen de leeuwen en andere dieren door. Dat was best wel spannend want soms waren we echt maar een paar meter van een neushoorn, olifant of leeuw af. Je weet nooit hoe die dieren dan reageren”.
In 2021 werd Bed&Breakfast Het Spijkerhuys overgedragen aan Maud Heuven, dochter van Paul (Maud heeft inmiddels het weer overgedragen aan haar zus Joyce Heuven). Het werd tijd om er weer op uit te gaan. Stefan en Jenny verkochten alle spullen of gaven het weg en pakten de fiets voor een tocht door Europa.
Ze waren nauwelijks onderweg en toen brak het coronavirus uit. Het werd een fietstocht door Duitsland, Polen, Slowakije, Oostenrijk en Italië om vervolgens in Sicilië te eindigen. Hamburg, Berlijn, Krakau, Wenen, Venetië, zo maar wat steden waar ze met de fiets door heen reden. Slapen deden ze veelal in hun tentje. Meestal werd de tent opgezet op een camping, maar soms ook bij een boer of ergens in een verlaten weiland.
Het fietsen gaf hen veel gevoel van vrijheid. Van de coronabeperkingen kregen ze weinig mee. Op zoek naar een warme plek om de winter en de tijd van lockdowns door te komen belandden ze in Sicilië. Daar was het goed vertoeven. In ruil voor heerlijk Siciliaans eten en onderdak deden ze allerlei klusjes. Ze maakten onder andere meubels, een kippenhok, legden een groentetuin aan en plukten citroenen op de meest fantastische plekken.
Na een verblijf van zeven maanden in Sicilië werd de fiets weer gepakt. Terug naar Nederland, maar dan wel via de Alpen. Al met al waren ze anderhalf jaar onderweg geweest.
(Lees verder onder afbeelding)
Wie dan denkt dat Stefan en Jenny wel uitgereisd zullen zijn en het leven van Henk en Truus oppakken, heeft het mis. Ze zijn aan een nieuw avontuur begonnen. In Portugal hebben ze twee hectare grond gekocht. Een stuk grond met olijfbomen, grote kurkeiken en fruitbomen waaronder sinaasappels en kaki. Er staat nog een kleine ruïne.
Stefan;” We gaan hier vanuit niets weer iets moois maken. Zoveel mogelijk zelfvoorzienend en zeer eenvoudig leven: een groentetuin, nog veel meer (fruit)bomen aanplanten en zelf allerlei mooie dingen bouwen en creëren, want dat is waar we allebei blij van worden. Het idee is om in Portugal te overwinteren en dan zomers in Nederland te blijven.”
Ter afsluiting van het interview merkt Stefan het volgende op: “Na een lange reis kregen we wel eens te horen van mensen: Als ik de kans kreeg, zou ik dat ook doen. Nou, wij weten wel dat die kans niet aan komt waaien, die moet je voor het grootste gedeelte zelf maken. Anders blijf je waar je zit”.
Het leven van Stefan en Jenny: another day, another road. Sommigen zullen het niets vinden, anderen zullen er jaloers op zijn.
Heb jezelf bijzondere reizen gemaakt en wil je deze delen? Of ken je iemand die dat gedaan heeft, neem dan even contact op met de redactie info@hierinsalland.nl
D’r bint Krukkerts die vrogger e-reist hebt en d’r bint Krukkerts die noe àn’t reiz’n bint.
D’r bint Krukkerts die zich heel veer weg elders e-vestigd hebt en d’r bint Krukkerts die teruggekeert bint.
En d’r bint Krukkerts die nooit e-reist hebt en Krukkerts die oltied àn reiz’n bint.