Als je als vreemde in Luttenberg komt word je geaccepteerd. En als je anders bent ben je niks minder. Is dit juist? Herman Holtmaat en Harrie Kiekebosch hebben daar een interessante discussie over, die hier te volgen is.
Door Herman Holtmaat
Ik schreef in een voorgaand artikel dat ik hou van Luttenberg en van de Luttenbergse noaberschap. Je wordt in Luttenberg geaccepteerd met alle eigenaardigheden die je hebt.
Maar nu ben ik zowaar in een polemische discussie beland met Harrie Kiekebosch. Hij gelooft mij niet.
Hij ziet mij als een Luttenbergse boodschapper die veel mooiere praatjes verkoopt dan de werkelijkheid. Hij vergelijkt mij met de heraut en de journalist die zijn verhaaltjes wat aandikt en die alleen oog voor spanning en sensatie heeft omdat dat veel beter verkoopt.
Wie is het die mij dit vertelt vraagt Harrie zich af. Zou het geen riooljournalistiek kunnen zijn?
Tegen Harrie zou ik willen zeggen: doe net als Herodotus en ga naar het slagveld van Luttenberg om zelf te controleren hoe succesvol we hier zijn. Vraag het aan de vreemde of hij geaccepteerd wordt, vraag het aan de jongere die drugs gebruikt, bezoek de vergaderingen van Plaatselijk Belang, Loop mee in de Sinterklaasoptocht als blanke piet. En wie weet kom je achter de echte waarheid en verdien je de Pulitzerprijs.
De boeren komen hier op voor hun belangen maar doen ook veel aan het beschermen van de natuur. We vangen vluchtelingen op en helpen ze aan een woning en werk. We hebben al een energie coöperatie en we hebben een stichting Duurzaam Luttenberg.
Het is niet de elite van witte boorden die in Luttenberg beslist. Plaatselijk Belang werkt hier met themagroepen waardoor we met zijn allen beslissen. Misschien heb je gelijk met het voorbeeld van Leader dat je aanhaalt, maar dan is het ook weer zo dat we via goede en slimme plannen mee weten te komen als we subsidie nodig hebben.
Ook de echte vertegenwoordigers van de Luttenbergse gemeenschap: de grensrechter, de voorleesmoeder, de vrijwilligers en schoonmakers van het zwembad of de sporthal (volkstuintjes hebben we niet) laten hun mening horen en worden gehoord. En dat is nou net het mooie van Luttenberg. Daarom hou ik zo van dit dorp.
Het is een dorp waar tolerantie en kritisch denken hand in hand gaan.
Noaberschap is wat mij betreft vooral dat we ons samen verantwoordelijk voelen voor het wel en wee van ons dorp, voor de voorzieningen in het dorp, voor de natuur in het dorp en voor alle bewoners in het dorp. Met respect voor elkaars mening maar zeker ook kritisch naar elkaar. En op die manier bepalen we samen de mores van het dorp. Zelf de regie voeren over je eigen levensomstandigheden, daar gaat het om.
Nou vind ik jou, Harrie zeker geen zeurpiet die maar eens zijn mond moet houden. Ik probeer jouw kritische kanttekeningen op waarde te schatten.
Maar het mag ook niet zo zijn dat jij zeker bent van jouw waarheid, jouw gelijk. Dus in die zin zou je net als Herodotus de stoute schoenen misschien ook maar eens aan moeten trekken en ter plaatse op onderzoek uit moeten gaan……
Wie weet: strijden we samen nog wel eens om de Sallandse Pulitzerprijs?
