In het kader van het project “Aan de tafel met…”, kwamen verschillende culturen samen rond één tafel, waarbij koken bijdroeg aan het bevorderen van begrip en communicatie tussen de aanwezigen.
Met de steun van het geweldige Eetkamer-team en de bijdrage van enthousiaste vrijwilligers, werd een authentieke Turkse avond tot leven gebracht in het hart van Nederland, waarbij de geur en magie van het Oosten naar de gasten werd overgebracht. Dit was niet zomaar een maaltijd, maar een levendige ervaring, waarin geschiedenis, eten en persoonlijke verhalen samenkwamen in een uniek tafereel.
(Lees verder onder afbeeldingen)
Dank en waardering voor de inspanningen van het “UT Huus” team en het Eetkamer team
Voordat we in de details van de avond duiken, moet ik mijn dank en waardering uitspreken voor het geweldige team van ut Huus en Fieke Van Der Panne. Angelieke Huisman en Ingrid Bosch. Eén man is altijd actief Raimon Noslinrn en samen hebben zij een sleutelrol gespeeld in het succes van dit evenement. We mogen ook vrijwilliger Sabirovic Gerzic Mija Almira niet vergeten, die veel hulp en coördinatie heeft geboden om het evenement te laten slagen. Hun inspanningen en toewijding hadden een grote impact op het succes van de activiteit en maakten het tot een speciale gelegenheid voor iedereen.
Sfeer van geschiedenis en erfgoed
Dit was niet zomaar een avond van eten, maar een zintuiglijke reis naar het hart van Turkije, waar de geuren van oude specerijen de grenzen tussen culturen vervaagden. Van Ankara tot Istanbul en Gaziantep, de gepresenteerde gerechten vertelden verhalen over de oude Anatolische beschaving, terwijl de sfeer de geluiden van het verleden opriep, waar de muren fluisterden over een geschiedenis die zich uitstrekt over eeuwen.
(Lees verder onder afbeeldingen)
Nuran Florissen speelde een belangrijke rol in deze avond, waar ze een deel uitmaakte van de voedselbereiding en de organisatie van het evenement. Ze is een bekend gezicht in de lokale gemeenschap van Deventer. Zoals gezegd over haar: “Nuran Floresen mag dan een gewone in Deventer zijn, maar ze is hier zeker niet onbekend. Door haar inspanningen en vaardigheden heeft ze verschillende prijzen en erkenningen ontvangen. Nuran heeft de stad niet alleen omarmd, maar ook vele van haar bewoners, en dit was wederzijds.”
De Turkse keuken: Een smaak die harten verbindt
Dankzij Hussein Gokdere en zijn vrouw Betul was de traditionele Turkse keuken in volle glorie aanwezig op de tafel, waardoor de gasten van de avond de kans kregen om rijke en gevarieerde smaken te ontdekken. “We hebben de gerechten met liefde gedeeld met onze buren, wat leidde tot positieve reacties en lege borden aan het einde van de avond. Dit evenement bevestigde voor ons dat koken en samen eten mensen verbindt,” zegt Hussein, die de betekenis van dit soort initiatieven voor de gemeenschapsverbinding benadrukt.
Het menu bevatte gerechten zoals dolma, bereid door Betul samen met haar Turkse vriendin die in Duitsland woont, Saher. De avond werd ook gekarakteriseerd door de heerlijke köfte, die Betul, Saher en Nuran met zorg bereidden, evenals de linzensoep gemaakt door Yildiray, en de verfrissende yoghurt salade, waarin Yildiray, Betul en Saher hun creativiteit in de keuken toonden.
Saher: Deelname voor de gemeenschap
Saher, die deelnam aan de voedselbereiding, zei: “Ik neem sinds een paar maanden deel aan de groep ‘Vrouwen voor elkaar’. We komen elke dinsdagochtend bijeen. Ik ken Nuran sinds mijn jeugd. Ik hou ervan om mensen te helpen en deel te nemen aan de gemeenschap.” Ze speelde een belangrijke rol in deze avond, die liet zien hoe deelname en samenwerking bijdragen aan het versterken van de banden binnen de gemeenschap.
Yildiray: Integratie door deelname
Eten was niet het enige element van de avond, persoonlijke verhalen waren ook een essentieel onderdeel ervan. Een van hen was Yildiray, een Turkse jongeman die twee jaar geleden naar Nederland kwam, en die sprak over zijn integratiereis, zeggende: “Nederland is nu mijn tweede thuis geworden. Na een lange wachttijd kreeg ik mijn verblijfsvergunning. Ik wil de Nederlandse taal en cultuur goed leren, omdat integratie belangrijk voor mij is. Daarom neem ik deel aan verschillende activiteiten en vrijwilligerswerk. Ik werk nu ook als vrijwilliger. Ik hou van koken, tuinieren en het kweken van groenten.”
Hij voegde eraan toe: “Ik hou ervan om naar de markt te gaan. Het eenvoudige leven maakt me gelukkig. Hoe minder spullen, hoe gelukkiger ik me voel. Ik koop liever weinig, maar van goede kwaliteit. Het fruitfestival in Tiel was het evenement dat me het meeste aansprak. Ik heb veel ervaringen opgedaan en gedeeld met mijn vrienden.”
Betul: Passie die verder gaat dan koken
Koken was niet het enige waar Betul zich op richtte, maar het was ook een deel van haar reis naar integratie in de nieuwe gemeenschap. Ze zegt: “Ik woon al vijf jaar in Nederland en in Turkije was ik psycholoog. Ik hou van koken, vooral het ontdekken en bereiden van traditionele gerechten.”
Maar haar liefde voor cultuur stopt daar niet, want ze is ook een muziekfan, volgt met passie pianolessen en is een dierenliefhebber, eigenaar van twee schattige katten.
Eten als brug tussen culturen
Hussein Gokdere sprak over het belang van dit soort evenementen, zeggende: “We organiseerden een evenement met de reismand om mensen samen te brengen. Mijn vrouw Betul en ik brachten de smaken van de Anatolische keuken naar de gemeenschap. Voor ons was het een kans om een plek voor onszelf te vinden als nieuwe bewoners en harmonie te bevorderen.”
Hij voegde eraan toe: “Betul en ik voelen nu een grotere band met onze gemeenschap en kijken uit naar toekomstige bijeenkomsten. Uiteindelijk is harmonie tussen mensen de sleutel tot een vredige samenleving.”
Afsluiting: De smaak van het verleden in het heden
De avond was niet zomaar een gelegenheid om te proeven, maar een diepgaande culturele ervaring die verhalen uit het hart van Anatolië met zich meebracht. Tussen de authentieke smaken en de gedeelde glimlachen, voelde iedereen zich alsof ze in het hart van Turkije waren, waar Oost en West elkaar ontmoeten in een unieke harmonie, en blijft deze avond gegrift in de herinnering als een brug die harten verbindt door de smaken van verleden en heden.
🎭 Aan het einde van de avond was er niet alleen goed eten, maar ook warme gevoelens, gedeelde verhalen en momenten die voor lange tijd in het geheugen gegrift zullen blijven.
Met dank aan Almira Sabirovic Gerzic Mija Almira voor de inspanningen die ze hebben geleverd.
