Van meerdere kanten kwam dit begrip thuis(komen) deze week naar mij toe. We kennen vele uitdrukking daarmee in onze taal.
- “Daar kun je mee thuiskomen
- “Ben je goed thuisgekomen?
- “Oost West Thuis Best”
- “Thuis het enige woord met “het voorvoegsel “te” dat goed is”
- “Thuis is waar je hart is”
Ik kreeg een mooie indianenverhaal doorgestuurd van een vriendin waarin ze elkaar een mantel omsloegen om bij zichzelf thuis te komen. Thuis, daar waar het vredig is en waar je jezelf kunt zijn.
Dat is natuurlijk vaak niet zo, omdat we de weg in ons zelf en in ons leven en op aarde een beetje kwijt zijn geraakt. We zijn als het ware een beetje verdwaald. Zo kan het soms ook voelen: waar ben ik eigenlijk mee bezig en waar gaat het eigenlijk om?
Misschien wel extra in deze donkere dagen waarin we met Kerst de geboorte van het Licht vieren. Het licht in onszelf de in de wereld waar we vaak toch wel heel veel donkere kanten zien.
De aarde waar we te veel van nemen en waar we niet goed mee omgaan.
Wij hoeven de aarde niet te redden, maar wel onszelf. De aarde is een levend wezen dat zelf reageert om te kunnen blijven leven. Misschien op een manier waar wij niet zo blij mee zijn en ons het leven ontneemt of moeilijk maakt.
En wat doen wij om onszelf te redden, om thuis te komen in een veilige haven? Waar het veilig is en vredig?
Misschien een mooie vraag voor onder de Kerstboom, Kerstster, bij een brandende kaars, als we naar het vuurwerk in de lucht kijken en als we aan onze Kerstdis gaan en toasten op het nieuwe jaar.
Ik wens iedereen een fris, licht en liefdevol jaar toe.
Een thuiskomen bij jezelf.
Wedden dat de aarde daar ook wel bij vaart?
Goede voornemens voor 2025
Website ‘t Natuurlijk Huus
