Het zwerfafval was even wat minder het thema waar ik me actief mee bezig hield. Tot ik er weer een column over schreef en het me weer anders deed kijken. Ik schreef dat ik me voorgenomen had bij een wandeling een rugtasje mee te nemen waar ik het afval dat ik onderweg zou tegen komen kon oprapen en meenemen naar een afvalbak.
Daad bij het woord voegen
Dus besloot ik zo’n opvouwbaar linnen tasje in mijn wandelschoenen te stoppen. Zo zou ik het niet kunnen vergeten.
Even trok mijn echtgenoot het nog in twijfel, maar toen ik zei: je kunt discussiëren of je de troep van een ander moet opruimen en of het zoden aan de dijk zet maar als je niets doet dan gebeurt er niks. Het gaat om een creëren van een innerlijke houding dat je zorg hebt voor je leefomgeving. Je huis ruim je toch ook op? En je steekt daarmee ook weer anderen aan.
Ik was eerlijk gezegd weer door onze dochter aangestoken die consequent afval oppakt als ze die onderweg tegenkomt. En ja, dan wil je natuurlijk niet achterblijven als moeder die je dochter heeft opgevoed.
We gingen dapper op pad en beiden raapten we het afval op. Het leek even een sport. Toch kwamen we erachter dat we helemaal niet zo heel veel afval tegenkwamen in de natuur. Blijkbaar is het bewustzijn ondertussen toch wel wat toegenomen? En we waren tevreden over onze daad.
(Lees verder onder afbeelding)
Dorp
Een volgende wandeling leidde ons niet alleen door de natuur maar ook door een dorpje. Hoe dichter bij de bewoonde wereld, hoe meer afval. Zelfs een paar meter van een afvalbak. Ik begon met het rapen van veel sigarettenpeuken en ander afval. En opeens merkte ik dat ik boos werd en ik dacht: raap potverdorie allemaal je eigen troep op!! Er was geen beginnen aan. Vervolgens dacht ik: ik raap in het vervolg alleen nog maar afval op dat in de natuur ligt. In het dorp moeten de mensen er zelf maar zorg voor dragen of de Gemeente die dan één keer in de zoveel tijd met zijn bezemwagen weer alles schoonveegt.
Station
Vervolgens kwamen we bij het station en kwamen daar enorm veel sigarettenpeuken en kauwgomplekken tegen op de straat. Blijkbaar zijn veel sigarettenrokers en kauwgometers zich er nog niet zo van bewust dat je dat niet zomaar van je af kunt gooien maar dat je dat netjes meeneemt naar huis of een afvalbak zoekt. De moed begon me weer een beetje in de schoenen te zakken.
(Lees verder onder afbeelding)
Wat te doen?
Jaren geleden schreef ik wel eens naar supermarkten of andere bedrijven of instantie als ik een opmerking had ter verbetering over duurzaamheid. Ik bedacht me nu dat het wel eens tijd wordt voor een postbus 51 spotjes om geen sigarettenpeuken en kauwgom weg te gooien, om bushokjes met poster daarover te voorzien en om de NS eens aan te schrijven.
20 maart is de Landelijke opschoondag. Ook dat moment kan aangegrepen worden om dit onder de aandacht te brengen. Ik ben bang dat het nu te kort dag is, maar ik ga ze toch maar aanschrijven. Zo, toch wat kunnen doen.
Het rugtasje gaat nog wel mee op de wandeling maar alleen om afval uit de natuur op te rapen. En ik hoop dat het geen 5 jaar meer duurt totdat er geen sigarettenpeuk en kauwgom op straat en in de natuur wordt gegooid.
Website ‘t Natuurlijk Huus
