Cultuur hoogstaander dan natuur?
Alleen al met het neerzetten van de titel van dit artikel bekruipt mij het enge gevoel, dat wij mensen alles toch wel heel erg naar onze hand hebben willen zetten. Cultuur als hoogstaander dan natuur.
Ondertussen geniet iedereen met volle teugen in diezelfde natuur om soms aan de cultuur te kunnen ontsnappen. Want die cultuur brengt ons ook heel veel stress en onvrijheid. Niet voor niets dat wij ons vrij voelen in de natuur.
Veel ruimte in beslag genomen
Beseffen wij dat wij met onze wegen en woonwijken, de leefgebieden van planten, bomen en dieren doorsnijden? Wij hebben behoorlijk wat gebied in beslag genomen. Wij willen dat woongebied ook naar onze hand zetten. Zo wordt er heel wat bestraat en grasveldjes “keurig” gemaaid. In een woonwijk moet alles glad en strak zijn.
Het is een moraal die er ingeslopen is en waarvan wij nauwelijks nog beseffen dat dat niet natuurlijk is. Omdat we er geen werk aan willen hebben of omdat we alles aan kant willen hebben. Wij noemen dat ondertussen het “netheidssyndroom”.
De plantjes die tussen de tegels groeien moeten weggehaald worden. In het ergste geval gebeurt dat met Round-up. En alle eentonige grasvelden worden keer op keer gemaaid. Er is geen kans dat hier mooie wilde bloemen gaan bloeien.
Naamgeving
Hoezo de naam wild trouwens. Zijn ze ontembaar? Zo’n naamgeving zegt iets over hoe wij ons er mee verhouden. Je kunt ook spreken over prachtige veldbloemen. Hetzelfde met de naam onkruid. Het zou doen vermoeden dat het geen kruid is, maar dat is het juist wel. Is het bedoeld om zoiets als onmens aan te duiden? Met die naamgeving wordt al wel duidelijk hoe wij hier tegenover staan.
Toch genieten we tegelijkertijd wel van bloeiende klaprozen of koolzaadvelden langs de weg. En zelfs van een weiland vol met paarden- of pinksterbloemen kunnen we nog wel genieten. Maar niet in mijn wijk of straat. Daar moet alles op orde zijn. Bijzonder die tweedeling!
Aan banden gelegd
Met onze opvoeding en binnen ons schoolsysteem wordt ook onze eigen “wilde” natuur aan banden gelegd. We leren ons houden aan de regels om die leidend te laten zijn. Wij komen daar zelf als mens mee onder druk te staan. Dat zal niet anders zijn voor alles wat groeit en bloeit.
Er is zo gemakkelijk meer oorspronkelijke natuur en daarmee meer biodiversiteit te verkrijgen door alleen al de bermen minder of niet te maaien, maar ook de zogenaamde verloren grasstroken in de wijk kunnen we laten bloeien. We hoeven niet overal dure bloemenmengsels te zaaien. De natuur regelt dat zelf wel en ook nog eens veel beter.
Ambtenarij
We zijn nu nog afhankelijk van het beleid van de ambtenaren. Het argument verkeersveiligheid wordt vaak aangehaald. Maar door onderzoek weten we dat als er minder geregeld wordt, we zelf weer beter op gaan letten. En daarnaast kun je evengoed een strookje vrijmaken bij afslagen en kruisingen in verband met het overzicht. Er kan naar mijn idee heel wat meer blijven staan, ook tussen de rijen bomen langs de weg.
Wedden dat de we daar baat bij gaan hebben, ook met betrekking tot de eikenprocessierups? Wat als wij het eens omdraaien en met de buurt/wijk tegen de overheid zeggen dat bepaalde stroken of weiden niet meer of niet meer zo vaak gemaaid hoeven te worden? Gewoon omdat we liever bloemen zien dan alleen maar gras; gewoon omdat we het leven van insecten, bijen, vlinders en vogels willen ondersteunen; gewoon omdat we meer natuur om ons heen willen; gewoon omdat we ook nog kunnen eten van die zogenaamde wilde natuur.
Al ons eten komt uit de natuur
Tenslotte komt al ons eten oorspronkelijk uit de natuur. Dan kunnen we de natuur weer dichter bij huis halen, waardoor we ons er meteen meer mee kunnen verbinden en ervoor gaan zorgen. Dat kan ons meer doen beseffen dat we samen de Aarde delen, dat ons leefgebied hun leefgebied is en andersom.
Meer leven
Alleen al voor kinderen kan dit een grote opvoedkundige waarde hebben en medebepalend zijn hoeveel zorg zij later zullen hebben voor de natuur. We hebben meer zogenaamde wilde of liever gezegd oorspronkelijke natuur nodig. Door de natuur de kans te geven zijn eigen gang te gaan, hoeven wij verder niks te doen en we krijgen er wel heel veel voor terug. Het hoeft allemaal geen smakken met geld te kosten. Het kan heel dichtbij, in je eigen tuin, straat en wijk. Waar is het wachten nog op? Van leven wordt iedereen blij.
Het spreekwoord luidt toch: hoe meer leven, hoe meer vreugd…
