We merken nu dat het echt herfst is geworden. Het is een stuk kouder, de zon laat zich minder zien en is ook niet meer zo warm en we krijgen te maken met meer wolken en regen.
In de tuin beginnen de bladeren te kleuren. Er staan nog wel wat bloemen in bloei, maar de meesten hebben hun bloeiperiode al wel gehad. Ook de meeste vruchten zijn inmiddels geplukt. De walnoten, de beukennootjes en de kastanjes kunnen nog geraapt worden. De paddenstoelen dienen zich aan. En dan begint de natuur aan het terugnemen van het leven in de aarde, de moederschoot.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Een grote recycling
De bladeren die gaan vallen, bedekken de bodem. Het beschermt de bodem tegen kou en weersinvloeden. Het biedt onderdak aan beestjes die zich erin kunnen verschuilen in de winter. Het dode blad brengt de bodem tegelijk tot leven. Allerlei wormen, schimmels en micro-organismen doen zich eraan tegoed en gaan zich bezighouden met het verteren van het dode materiaal om in het nieuwe seizoen weer voor nieuw voedsel te zorgen voor de gewassen.
Wat is dit toch allemaal mooi geregeld. Het gaat vanzelf, natuurlijk! We hoeven er niets voor te doen en we hoeven ook niet te betalen voor al dat werk dat aan de basis van ons leven staat.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Wij mensen
Maar dat niks doen, dat gaat ons als mensen niet zo goed af. Wij willen ons ermee bemoeien vanuit onze eigen gedachten en overtuigingen. Die zijn vaak cultureel bepaald. Zo is er in de vorige eeuw een, ik noem het netheidssyndroom ontstaan. Alles moet netjes opgeruimd zijn.
In Salland zeggen ze: ‘aan kant gemaakt worden.’ Soms gebruiken we daarvoor lawaaierige bladblazers. Er mag geen blad op het gazon liggen en ook onze tuinen moeten netjes ogen voor de buren. Dat er toch maar geen schande van wordt gesproken.
Dat jij er zo’n troepje van hebt gemaakt in de ogen van anderen, dat wil je niet op jouw geweten hebben.
Natuurlijk
Maar goed voor de natuur is het niet. Het is dus niet natuurlijk om dat te doen. Je ontneemt de bodem zijn voedsel en bescherming. Je verstoort een natuurlijke cyclus. Je gebruikt apparaten die weer geproduceerd moeten worden.
Het verstoort onze rust en de natuurlijke geluiden. En als het op fossiele brandstoffen draait, berooft het de aarde van zijn bronnen en het geeft vervuiling in de lucht.
Waarom willen we dat dan toch doen?
Het zijn de gedachten die we erover hebben. De sociale norm. Soms de gewoonte. De maakbaarheidsgedachte over ons leven. Al die gedachten zijn niet geworteld in de natuur maar in ons hoofd, los van de natuur.
Het verband weer vinden en herstellen
Willen we de natuur geen verdere schade berokkenen, dan moeten we naar mijn idee al ons denken en handelen weer verbinden met de natuur die de basis vormt van al het leven.
Zonder natuur hebben we geen vruchtbare bodems en dus voedsel, geen schone lucht, geen schoon water en kunnen we niet genieten van die grote biodiversiteit aan soorten, kleuren en vormen.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Willen we ons dat laten ontnemen?
Tijd om ons denken en handelen aan te passen.
Alles voor een mooi en fijn leven op aarde.
Wie kan daartegen zijn?
