Buuv, TheeTante, NarrigeNeef en de buurman maken geregeld een praatje in de straat. Hier kun je hun Straatpraat volgen. TheeTante brengt deze week haar visie op liefde op leeftijd voor het voetlicht.
Door TheeTante
Beste Buurman, Buurvrouw en Narrige Neef,
Jullie hebben allemaal al bijna je licht laten schijnen over de Knarrenhof, die mogelijk gaat komen in de voormalige Pauluskerk. Een belangrijk aspect, dat door iedereen genoemd wordt, is de samenlevingsvorm in zo’n hofje of commune, die de eenzaamheid op een afstand houdt. Mensen op latere leeftijd hebben meestal een of meer relaties achter de rug, kinderen en kleinkinderen. Als je na de dood van een partner alleen komt te staan, zijn er natuurlijk heel veel mensen die tegen je zeggen: als ik iets voor je kan betekenen, moet je het zeggen, hoor!
Ik spreek niet uit ervaring, want jullie Theetante heeft nog een man om zich heen, met ze wie ze al bijna 40 jaar niet getrouwd is. Wel hoor en zie ik mensen om mij heen, die na een lange periode van samenzijn alleen komen. De een weet er beter mee om te gaan dan de ander. Theetante herinnert zich nog een neef, die na zijn scheiding binnen een paar maanden al weer een nieuwe vriendin had, waarmee de hele familie kennismaakte, en die ook binnen de kortste keren weer af ging door de zijdeur, om alweer opgevolgd te worden door een verse! Dat leest Tante in alle lieve-Lita-rubrieken: stort je nooit hals-over-kop in een andere relatie, doe het rustig an!
Maar toch kan het soms wonderwel goed lukken. Theetante heeft een oude buurman, die al zeker 25 jaar alleen was, zijn vrouw was geestelijk in de war geraakt en niet lang daarna overleden. Hij was haar dus eigenlijk al jaren eerder kwijt, maar kon heel goed alleen zijn. Hij had een breed scala aan interesses, klassieke muziek, reizen, de teelt en veredeling van cactussen en fuchsia’s, het uitpluizen van zijn stamboom, hij verveelde zich geen moment. En op een van zijn muziekreizen leerde hij een dame kennen die het tegendeel was van zijn overleden vrouw. Een vrolijke flapuit, die heel “aanrakerig” was: een aai over de bol, een hand op zijn arm, een welgemeende knuffel, juist de lichamelijkheid die hij in zijn eigen leven nooit ervaren had.
Op de jaarlijkse burendag vertelde hij, met het ongeloof nog in zijn stem: “Wat mij nou toch is overkomen…. Verliefd op je zevenentachtigste….” Prachtig! Helaas kreeg dementie deze toch 15 jaar jongere vriendin in haar greep en is de relatie nu beperkt tot warrige telefoontjes, maar toch! Theetante is vast van plan, mocht het haar overkomen dat ze alleen overblijft, toch vriendschap en energie te steken in de mensen om haar heen. Waar kom je ze tegen? In de supermarkt? Kleine kans. Maar je kunt altijd gaan wandelen, een lezing bijwonen, een kopje thee op een terrasje in de zon drinken…