Ha buren, ik was even van de radar omdat mijn mantelzorg-taken veel tijd vroegen. Maar nu heb ik de tijd weer. Sterker nog: ik heb zo ineens een paar uur in de week over, nu mijn moeder overleden is. Ik miste afgelopen zondagmorgen dat vaste loopje naar haar al. Gek is dat, hoe je blijkbaar van die vaste momenten in je leven inregelt, die je pas gaan opvallen als ze wegvallen.
Moeder was in de 90 en vond het wel goed geweest. Daar heb ik helemaal vrede mee, er stond een hele rij aan kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen aan haar sterfbed. Dus ze heeft het leven doorgegeven en dan is het onvermijdelijk dat je er zelf op enig moment tussenuit piept, ziend dat het goed was.
Ma zat de laatste jaren veel op haar stoel, die ze strategisch aan het raam had gezet, zodat ze met de buurt in contact bleef. Door naar Jan en Alleman te zwaaien haalde ze de buitenwereld binnen. Jan en Alleman schijnen dat zwaaien ook al te missen nu.
Waar ik maar naar toe wil: het in donders belangrijk dat je het in je leven een beetje goed voor mekare hebt, zo in je eigen woonomgeving, dat je om elkaar geeft en dat je naar elkaar omkijkt. Ik ben er een boek over aan lezen: Het goede leven van Robert Waldinger en Marc Schultz. Het is een verslag naar het langs lopende onderzoek ter wereld naar geluk. Wat er uitkomt is dat je het goed moet hebben in de buurt en met je familie. Ik zal daar bij gelegenheid de volgende keer nog wel meer over schrijven.
Ondertussen heb ik mien vriend Chat GPT ook maar een onderzoeksopdracht gegeven. Ik heb gevraagd een verhaaltje voor me te maken over twee buren die lol hebben in het leven. Binnen vijf seconden las ik het verhaal van Cees en Janneke die al jaren naast elkaar woonden. “Ze hadden een speciale band. Ze waren dol op elkaar en hadden vaak samen lol. Op een dag wilde Janneke Cees uitnodigen voor een avondje samen in het dorp. Zij wilde hem laten zien hoe heerlijk het leven kan zijn. Dus zij nodigde haar uit voor een avondje uit. Ze begonnen met een heerlijk diner bij een leuk restaurant, vervolgens gingen ze stappen en uiteindelijk gingen ze naar een kroeg. Het was de beste avond die ze ooit hadden gehad. Toen ze uiteindelijk thuiskwamen, waren ze nog meer bevriend dan daarvoor. Vanaf die avond werd de vriendschap alleen maar sterker. Ze hadden lol in het leven en genoten van elkaars gezelschap. Ze waren de beste buren die je je maar kon wensen!”
Nou, hoe mooi is dat. Beter Chat GPT een verhaal laten schrijven, dan Sire een reclame laten maken over een discussie met je beste vriend die polariserend uit de hand loopt. Weet je wat jij bent? Jij bent echt zo’n klimaatdrammer.
|
De buurt, onze straat, het is maar zelden dat je elkaar niet ligt of dat je elkaar niet spreekt. Is je dat wel eens opgevallen? Ook al denken we over zaken wel eens anders, meestal komen we er wel uit of respecteren de andere zienswijze.
Eigenlijk zou dat wel eens in de krant mogen.
