Damast in Salland stelt regelmatig sociale thema’s voor waarop mensen kunnen reageren en ziet dan graag dat aan het eind van het artikel iemand uitgenodigd wordt voor een reactie. Een kettingreactie dus. Het thema deze keer is de voor- en/ of nadelen van sociale media. De bal werd afgetrapt met een artikel van Kees Huls die Gerlant Zielman, uitnodigde die als volgt reageerde. Daar kwam vandaag weer een mooie reactie op van Richard Woolderink, een van de bekendste Raaltenaren vanwege zijn journalistieke verleden voor Sallandse kranten, zijn schat aan oude foto’s en informatie over Raalte, boeken over de oorlog en het actueel houden van Raalter alcoholische dranken. Hiervoor ontving hij laatst een zeer verdiende Koninklijke onderscheiding. Hier volgt zijn verhaal:
Door Richard Woolderink
Eerste digitale stappen
Het heeft even geduurd voordat ik de eerste stappen op Facebook zette. Wat ik in die tijd voorbij zag komen? Facebookers die verslag deden van hun gang naar het toilet… Waarbij niks werd overgeslagen. Op dat soort berichten zat ik niet te wachten. Maar de oude foto’s waar ik graag reacties op wilde hebben, die toonde ik via een website. Dat betekende dat ik voor elke foto handmatig een pagina aan de website moest toevoegen. Reacties volgden dan via e-mail. Die opzet vrat tijd.
Eigen account
Uiteindelijk een account aangemaakt en gestart met het plaatsen van foto’s. Het liep vanaf de start als een tierelier. Het aantal bezoekers aan de pagina groeide met de dag. Behalve dat er reacties op de foto’s volgen ontstaat er ook een leuke interactie met bezoekers.
Tweemaal klopte het programma Adres Onbekend aan voor hulp bij een zoektocht die betrekking had op Raalte. Tijdens de uitzending kon men in de studio via de Facebookpagina de ontwikkelingen volgen. Wel een andere manier van dat programma maken. En in beide gevallen lukte het om de zoektocht met succes af te ronden.
Eenmaal toegetreden tot Facebook bleken er nog meer voordelen. Een groot deel van de vrijwilligers die in 1976 en later in dezelfde kibboets actief was bleek ook op Facebook te zitten.
Mijn boek Raalte in Oorlogstijd ’40- ’45
Om mijn boek Raalte in oorlogstijd ’40-’45 te maken moest ik in die tijd – van 1980 – 1986 – veel brieven schrijven, printen en op de post doen. Of per telefoon achter gegevens aanjagen. Nu is er over bijna elk onderwerp wel een groep te vinden die zich sterk gespecialiseerd heeft. Wil je iets weten over een gecrasht vliegtuig? Met de juiste squadronnaam zit je zo op een pagina waar zo goed als alles te vinden is.
Internetkneuzen
Wel ben ik met sommige pagina’s overgegaan tot het aanmaken van een groep. Dat biedt de mogelijkheid om iemand die zich niet gedraagt (vul maar in wat dat is…) te verwijderen. Helaas zwerven er nog teveel mafkleppers rond die er genoegen in scheppen de boel te verzieken. En het liefst veilig achter een anoniem profiel.
Daarmee kom ik tot een aanbeveling voor Facebook. Maak het niet langer mogelijk om anoniem te opereren binnen Facebook. Pas na het tonen van een kopie van een identiteitskaart of paspoort toestaan dat iemand een account aanmaakt. Scheelt heel veel bizarre gebruikers. Lukt dat niet dan toch maar weer gaan werken met groepen…
Kortom dankzij Facebook ligt de wereld bij wijze van spreken om de hoek. Beperk jezelf echter wel tot het gebruik van nuttige zaken…
Damast is ook benieuwd naar jouw verhaal bij het thema ‘Sociale Media, zegen of tegen’. Schrijf er gerust een stuk over, stuur ons foto’s of maak een video. Of misschien heb je wel een kennis die hier een mooi verhaal over heeft.
