In Salland deze Week plaatsen we iedere zondagmorgen een stelling. Die bedenken we het liefst samen met Salland. Dus als jij ook een stelling wil lanceren, mail het ons naar HierinSalland. Reageren? Graag.
We spraken Refik, Sallander in hart en nieren, maar ook van Turkse komaf. Hij vroeg zich hoe het de Oekraïners gelukt is in zo’n korte tijd zo populair te worden. Dat gunt hij ze overigens, maar als je het vergelijkt met eerder, of met andere landen, dan is er iets vreemds aan de hand.
Salland staat klaar om Oekraïners op te halen. Vooralsnog rijden er transporten met noodhulp naar de grens met Polen waar al meer dan een miljoen oorlogsvluchtelingen Europa in willen. Op de terugweg worden de eerste Oekraïners al meegenomen deze kant op. Sallanders stellen hun huis beschikbaar voor onderdak. De overheid schrapt alle regels qua immigratie of werkvergunning.
Open armen. Hoe mooi.
Maar hoe anders was en in dat met Syrische vluchtelingen? Daar is het oorlog. Sterker nog, daar gooien we zelf bommen. En in Irak wisten onze F16 niet altijd precies waar ze de bommen op af stuurden. Daar kwamen zeventig burgers bij om. Irakezen, hoe welkom waren die eigenlijk? Konden die daar niet blijven? En Syrische vluchtelingen? We drukten de bootjes terug de Middellandse Zee op.
Syrische mannen die terug gingen om te vechten voor hun land werden bestempeld als terroristen, werden opgepakt als ze terug kwamen. Als je nu voor Oekraïne gaat vechten ben je een held. Refik: “Dat kan ik niet goe begrijpen.”
Eerder waren Polen en Roemenen ook niet zo populair. Altijd dronken! En vrachtwagenchauffeurs werkten ver onder de prijs. Weg ermee. Turken, Marokkanen? Minder, minder minder! Terwijl die mensen hier kwamen voor óns economisch gewin.
Toegegeven: daar was geen oorlog.
Even terug naar 2016. We hadden toen een raadgevend referendum, met iets over Oekraïne. Niemand wist toen precies waarover het ging, maar het werd geframed als dat de Oekraïne bij Europa zou komen. Zestig procent van Nederland was tegen. In de campagne rondom dat referendum ging het er hard aan toe: dat het een banananrepubliek zou zijn.
Nog even gekeken welke eisen de Oekraïne opgelegd werd toen:
Oekraïne moest aan de slag met:
- een betrouwbare overheid;
- eerlijke verdeling van welvaart;
- versterken van de rechterlijke macht;
- oprichten van een anti-corruptiebureau;
- naleven van mensenrechten;
- een einde maken aan mensenhandel en andere grensoverschrijdende criminaliteit;
- een verplichting voor politici om vermogen en bezittingen publiek te maken;
- duidelijkheid over eigendom van media;
- online en transparante overheidsaanbestedingen;
Dat zijn zo van die dingen.
Maar nu zijn ze van harte welkom, veel meer welkom dan andere oorlogsvluchtelingen. Ineens is woningnood geen issue meer. Ineens zijn de mannen geen gevaar voor onze vrouwen. Ineens mogen ze werken waar ze willen. Ineens is niks een probleem meer.
Vermoedelijk zijn die problemen er ook helemaal niet, behalve in het hoofd van bange mensen. Maar laten we dan over de hele linie zo coulant zijn!
Of zien we wat over het hoofd.
Ik vraag me precies het zelfde af. Heel fijn natuurlijk dat we de vluchtelingen met zo’n warm hart ontvangen. Maar wat raar dat dat verschillend is met de vluchtelingen van de afgelopen jaren.
En ik hoor ook hoe Russen door het Westen worden bejegend, alsof zij allemaal de oorlog toejuichen. Ook zij vluchten uit hun eigen land omdat zij zich niet meer veilig voelen.
Het voelt voor mij heel raar.