Voorzitter Roy Meijer van het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt (NAJK) had geen goede woorden over voor LTO dat het landbouwakkoord liet klappen. “Het is hun eigen verantwoordelijkheid” houdt hij zich netjes, maar “het akkoord dat op tafel lag, bood naar mijn mening heel veel garantie voor jonge boeren.” Een landbouweconoom van Wageningen was dat helemaal met hem eens: ‘mooier en beter dan dit wordt het niet!’
Meijer zag vooral goede kansen omdat de overheid zwart op wit wilden zetten dat alles wat in het akkoord niet voorzien was, dat daar de kant van de boeren gekozen zou worden. “Als je samen op weg gaat weet je niet wat je allemaal tegen gaat komen, als je dan een handtekening onder de intentie zet er samen het beste van te zullen maken, dan durven we wij dat traject wel in te gaan,” zei de jonge boer in Nieuwsuur, die er aan toevoegde dat het niet goed gaat komen al de overheid alleen met de boerentransitie aan de haal gaat. Want zover zijn we in ons land: de politiek kun je niet vertrouwen, die bewijst dat ook keer op keer.
Dat landbouwakkoord leek er ook best goed uit te zien: de overheid garandeerde dat de boer langjarig opdrachten zou krijgen voor natuurbeheer en supermarkten waren bereid de boer betere marges te geven. Zelfs de voormalige LTO-voorzitter zou er zijn handtekening onder gezet hebben. Hij sprak bij Op1 het vermoeden uit dat twee derde van de boeren bewust blij zou zijn geweest bij wat er al bereikt was. Een derde niet, vermoedt de oud voorzitter Mark Calon en dat zijn volgens hem precies die industriële landbouwers die gas willen blijven geven, dezelfde groep als de agressieve met de trekker op de snelweg-boeren, die we dus achteraf wel wat minder op kroketten hadden kunnen tracteren voor het gemeentehuis van Raalte.
Calon was zelfs wel tevreden over de afbouw van het aantal koeien per hectare, zoals dat in het niet ondertekende akkoord stond. Tijd zat om daar naar toe te werken, was zijn indruk.
We hebben niet meegekregen of banken ook bereid waren delen van de schuld op zich te nemen die ze boeren aangepraat hadden. Maar we zijn er bang voor: banken zijn commerciële partijen die van ons ruilmiddel geld een winstmachine hebben gemaakt. Als het goed gaat strijken ze miljarden winst op. Als het fout gaat helpen wij ze uit de shit. En als Sallandse stichtingen ze nodig hebben om ingezameld geld naar het Turkse aardbevingsgebied te krijgen, rekenen ze doodleuk honderden euro’s onkosten. De witte boorden-schooiers.
Als de jonge agrariërs het landbouwakkoord durfden te ondertekenen en LTO stapt op de slotdag uit het overleg, dan lijkt het ons logisch dat de jonge boeren hun toekomst veilig gesteld zagen en dat LTO maar weer eens bewijst heel andere belangen te dienen dan een gezonde lucht, veilig drinkwater en een voedzame bodem. Dat andere belang – dat hebben ze gemeen met BBB. Maar die is er voor opgericht, LTO niet, die had het akkoord moeten voorleggen aan de leden, vindt Calon. Maar dan zou die tweede derde voor zijn. Daar was die andere een derde bang voor.
Misschien moet Salland maar eens overwegen de LTO buiten schot te houden in al die duurzaamheidsprojecten waar ze zich indraaien nu de organisatie steeds duidelijker laat zien wat har echte gezicht is: tegenhouden ten behoeve van het groot kapitaal in de landbouw.
