Wat een drukte op de weg! Opa met de kinderwagen, iemand die de hond uitlaat, kinderen met zijwieltjes, mensen die op een driewieler of scootmobiel nog wél de straat op kunnen, fietsen met heel dunne en heel dikke banden, snelle ouderen op een e-bike, woon-werkers met een fiets die wel 40 kan, kleine stadsautootjes, steeds grotere en bredere personenauto’s, trekkers met al maar grotere aanhangers, veevoervrachtwagens tot in het hart van Raalte… kan dat allemaal samen?
De vraag of dat allemaal samen kan, wordt verkeerstechnisch bepaald van achter het stuur. In het verkeer geldt nog altijd het recht van de sterkste. En we zijn er stekeblind voor. Ach wat zijn zonnepanelen en windmolens lelijke dingen, we zien niet half dat we het straatbeeld verkrachten met blik langs e weg en op de oprit. Hartje centrum Olst is een parkeerplaats. En Raalte wil iedere keer gezelliger worden, maar dat kan niet vanwege het feit dat iedere entree volgepakt staat met auto.
Lekker fietsen in het buitengebied? Met z’n tweeën naast elkaar lukt niet want dan is er altijd wel een of andere gek achter het stuur van een auto die je de berm in claxonneert of afsnijdt. Voor trekkers moet je helemaal uitkijken. Die worden meestal bestuurd door ‘jonger dan 20’ en vaak zijn die tegelijk hun telefoon aan het scannen. Een middelvinger kun je krijgen als je niet het recreatief fietspad neemt waar je als fietser helemaal niet verplicht op hoeft te fietsen. Wandel- en fietsstroken liggen om een rotonde, de auto staat ook daar centraal. En pas op dat je je niet aan max 30 houdt, want anders halen ze je gewoon in: vaak zijn dat mensen uit de wijk zelf.
Wegen, dorpen, buitengebied: alles is geoptimaliseerd om de auto zo snel en soepel mogelijk van A naar B te krijgen. Auto’s eisen ruimte op. En die ruimte, die is op! Wat gebeurt er als je het voortaan omdraait? Dat wegen waar alle verkeer mag komen, dat daar de auto per definitie te gast is? Wat als we niet de auto, maar de mens centraal zetten? De voetganger. De fietser. Het kind. De oudere. De recreant. Niet als bijzaak, maar als uitgangspunt.
Daar waar gemeenten dat concept al aandurven is iedereen lovend. Ook automobilisten. Want hé, je doet er niet eens veel langer over. En als je zelf eens op de fiets zit, voelt dat veel veiliger.
Het vraagt visie. En durf. Maar bovenal vraagt het dat we ophouden met denken vanuit snelheid en beginnen met denken vanuit samenleving. De straat is van ons allemaal. Laten we haar weer delen – eerlijk, veilig, en leefbaar.
Iemand die regelmatig wat zinnigs meldt over dit onderwerp: Marco te Brömmelstroet.
Heino is ook een grote parkeerplaats trouwens. Vraag: wat doen al die grote supermarkten midden in die dorpen. Kunnen prima naar de rand ( zie Frankrijk, Duitsland, Engeland…)